Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαφοιτάω?

α-contract Verb; Transliteration: diaphoitaō

Principal Part: διαφοιτάω διαφοιτήσω

Structure: δια (Prefix) + φοιτά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to wander or roam continually, to get abroad

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοίτω διαφοίτᾳς διαφοίτᾳ
Dual διαφοίτατον διαφοίτατον
Plural διαφοίτωμεν διαφοίτατε διαφοίτωσι(ν)
SubjunctiveSingular διαφοίτω διαφοίτῃς διαφοίτῃ
Dual διαφοίτητον διαφοίτητον
Plural διαφοίτωμεν διαφοίτητε διαφοίτωσι(ν)
OptativeSingular διαφοίτῳμι διαφοίτῳς διαφοίτῳ
Dual διαφοίτῳτον διαφοιτῷτην
Plural διαφοίτῳμεν διαφοίτῳτε διαφοίτῳεν
ImperativeSingular διαφοῖτα διαφοιτᾶτω
Dual διαφοίτατον διαφοιτᾶτων
Plural διαφοίτατε διαφοιτῶντων, διαφοιτᾶτωσαν
Infinitive διαφοίταν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτων διαφοιτωντος διαφοιτωσα διαφοιτωσης διαφοιτων διαφοιτωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοίτωμαι διαφοίτᾳ διαφοίταται
Dual διαφοίτασθον διαφοίτασθον
Plural διαφοιτῶμεθα διαφοίτασθε διαφοίτωνται
SubjunctiveSingular διαφοίτωμαι διαφοίτῃ διαφοίτηται
Dual διαφοίτησθον διαφοίτησθον
Plural διαφοιτώμεθα διαφοίτησθε διαφοίτωνται
OptativeSingular διαφοιτῷμην διαφοίτῳο διαφοίτῳτο
Dual διαφοίτῳσθον διαφοιτῷσθην
Plural διαφοιτῷμεθα διαφοίτῳσθε διαφοίτῳντο
ImperativeSingular διαφοίτω διαφοιτᾶσθω
Dual διαφοίτασθον διαφοιτᾶσθων
Plural διαφοίτασθε διαφοιτᾶσθων, διαφοιτᾶσθωσαν
Infinitive διαφοίτασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτωμενος διαφοιτωμενου διαφοιτωμενη διαφοιτωμενης διαφοιτωμενον διαφοιτωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοιτήσω διαφοιτήσεις διαφοιτήσει
Dual διαφοιτήσετον διαφοιτήσετον
Plural διαφοιτήσομεν διαφοιτήσετε διαφοιτήσουσι(ν)
OptativeSingular διαφοιτήσοιμι διαφοιτήσοις διαφοιτήσοι
Dual διαφοιτήσοιτον διαφοιτησοίτην
Plural διαφοιτήσοιμεν διαφοιτήσοιτε διαφοιτήσοιεν
Infinitive διαφοιτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτησων διαφοιτησοντος διαφοιτησουσα διαφοιτησουσης διαφοιτησον διαφοιτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφοιτήσομαι διαφοιτήσει, διαφοιτήσῃ διαφοιτήσεται
Dual διαφοιτήσεσθον διαφοιτήσεσθον
Plural διαφοιτησόμεθα διαφοιτήσεσθε διαφοιτήσονται
OptativeSingular διαφοιτησοίμην διαφοιτήσοιο διαφοιτήσοιτο
Dual διαφοιτήσοισθον διαφοιτησοίσθην
Plural διαφοιτησοίμεθα διαφοιτήσοισθε διαφοιτήσοιντο
Infinitive διαφοιτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφοιτησομενος διαφοιτησομενου διαφοιτησομενη διαφοιτησομενης διαφοιτησομενον διαφοιτησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεφοῖτων διεφοῖτας διεφοῖτα(ν)
Dual διεφοίτατον διεφοιτᾶτην
Plural διεφοίτωμεν διεφοίτατε διεφοῖτων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεφοιτῶμην διεφοίτω διεφοίτατο
Dual διεφοίτασθον διεφοιτᾶσθην
Plural διεφοιτῶμεθα διεφοίτασθε διεφοίτωντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to wander or roam continually

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION