Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀντιφερίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀντιφερίζω

Structure: ἀντιφερίζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)ntife/rw

Sense

  1. to set oneself against, measure oneself with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀντιφερίζω ἀντιφερίζεις ἀντιφερίζει
Dual ἀντιφερίζετον ἀντιφερίζετον
Plural ἀντιφερίζομεν ἀντιφερίζετε ἀντιφερίζουσιν*
SubjunctiveSingular ἀντιφερίζω ἀντιφερίζῃς ἀντιφερίζῃ
Dual ἀντιφερίζητον ἀντιφερίζητον
Plural ἀντιφερίζωμεν ἀντιφερίζητε ἀντιφερίζωσιν*
OptativeSingular ἀντιφερίζοιμι ἀντιφερίζοις ἀντιφερίζοι
Dual ἀντιφερίζοιτον ἀντιφεριζοίτην
Plural ἀντιφερίζοιμεν ἀντιφερίζοιτε ἀντιφερίζοιεν
ImperativeSingular ἀντιφέριζε ἀντιφεριζέτω
Dual ἀντιφερίζετον ἀντιφεριζέτων
Plural ἀντιφερίζετε ἀντιφεριζόντων, ἀντιφεριζέτωσαν
Infinitive ἀντιφερίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀντιφεριζων ἀντιφεριζοντος ἀντιφεριζουσα ἀντιφεριζουσης ἀντιφεριζον ἀντιφεριζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀντιφερίζομαι ἀντιφερίζει, ἀντιφερίζῃ ἀντιφερίζεται
Dual ἀντιφερίζεσθον ἀντιφερίζεσθον
Plural ἀντιφεριζόμεθα ἀντιφερίζεσθε ἀντιφερίζονται
SubjunctiveSingular ἀντιφερίζωμαι ἀντιφερίζῃ ἀντιφερίζηται
Dual ἀντιφερίζησθον ἀντιφερίζησθον
Plural ἀντιφεριζώμεθα ἀντιφερίζησθε ἀντιφερίζωνται
OptativeSingular ἀντιφεριζοίμην ἀντιφερίζοιο ἀντιφερίζοιτο
Dual ἀντιφερίζοισθον ἀντιφεριζοίσθην
Plural ἀντιφεριζοίμεθα ἀντιφερίζοισθε ἀντιφερίζοιντο
ImperativeSingular ἀντιφερίζου ἀντιφεριζέσθω
Dual ἀντιφερίζεσθον ἀντιφεριζέσθων
Plural ἀντιφερίζεσθε ἀντιφεριζέσθων, ἀντιφεριζέσθωσαν
Infinitive ἀντιφερίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀντιφεριζομενος ἀντιφεριζομενου ἀντιφεριζομενη ἀντιφεριζομενης ἀντιφεριζομενον ἀντιφεριζομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἄφρων δ’, ὅσ κ’ ἐθέλῃ πρὸσ κρείσσονασ ἀντιφερίζειν· (Hesiod, Works and Days, Book WD 25:5)
  • ᾧ δ’ αὖτε γάμου μετὰ μοῖρα γένηται, κεδνὴν δ’ ἔσχεν ἄκοιτιν ἀρηρυῖαν πραπίδεσσι, τῷ δέ τ’ ἀπ’ αἰῶνοσ κακὸν ἐσθλῷ ἀντιφερίζει ἐμμενέσ· (Hesiod, Theogony, Book Th. 57:6)
  • σὺ Θεμιστοκλεῖ ἀντιφερίζεισ; (Aristotle, Agon, Epirrheme 1:13)
  • ἄλλο ἦν ἄρα καὶ κάλλουσ ἔτι κάλλιον εὖτ’ ἐμὸν ἔργον, καὶ πρὶν ἐὸν περίπυστον, ἀοίδιμον ἐσ χθόνα πᾶσαν, ἀγλαϊήσ προτέρησ ἐσ ὑπέρτερον ἤγαγε κάλλοσ τόσσον Ιοὐλιανή, ὅσον ἄστρασιν ἀντιφερίζειν. (Unknown, Greek Anthology, book 1, chapter 151)
  • Ἥφαιστ’, οὔ τισ σοί γε θεῶν δύνατ’ ἀντιφερίζειν, οὐδ’ ἂν ἐγὼ σοί γ’ ὧδε πυρὶ φλεγέθοντι μαχοίμην. (Homer, Iliad, Book 21 27:11)

Synonyms

  1. to set oneself against

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION