Sense

1. a loosing, releasing
2. a dissolving, resolution of a whole into its parts, analysis
3. (in Aristotle's Logic) the reduction of the imperfect figures into the perfect one
4. the solution of a problem
5. retrogression, retirement, departure

Examples

• ἢ ὅτι ἀναλύσεις περὶ μόνους μάλιστα τοὺς ἐρῶντας καὶ καταδεδεμένους γίνονται, τὴν δὲ τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν καταδεδεμένων τινῶν εἶναι νομίζοντες ἐρᾶν φασι τοὺς τοιούτους· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 9 5:1)
• "τὸ μὲν γὰρ ἀνάλυσιν ἔχειν δοκεῖ τοῦ βελτίονος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης: (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 72 1:5)
• διὸ καὶ στύφουσιν αὐτὰ ταῖς βαφαῖς καὶ πυκνοῦσι, φοβούμενοι τὰς ἀναλύσεις: (Plutarch, Quaestiones Naturales, chapter 13 3:2)
• τούτῳ προὔβαλεν ὁ Βάρρων ἀναγαγεῖν τὴν Ῥωμύλου γένεσιν εἰς ἡμέραν καὶ ὡρ´αν, ἐκ τῶν λεγομένων ἀποτελεσμάτων περὶ τὸν ἄνδρα ποιησάμενον τὸν συλλογισμόν, ὥσπερ αἱ τῶν γεωμετρικῶν ὑφηγοῦνται προβλημάτων ἀναλύσεις: (Plutarch, chapter 12 4:1)
• ἀλλ ἀπὸ τῶν μετρίων ἐπ ἀμήχανον ἄλγος ἀεὶ στενάχουσα διόλλυσαι, ἐν οἷς ἀνάλυσίς ἐστιν οὐδεμία κακῶν. (Sophocles, choral, antistrophe 12)
• χυσις δ ἀνάλυσις ἀρετῆς. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 114:9)

Similar forms

• ἀνάλυσιν (5)
• ἀναλύσας (4)
• ἀναλύσεως (4)
• ἀναλύσασθαι (3)
• ἀναλῦσαι (3)
• ἀναλύσεις (3)
• ἀναλύσει (2)
• ἀναλύσασα (2)
• ἀναλύσῃ (1)
• ἀναλύσω (1)
• ἀναλύσεται (1)
• ἀναλύσοιτο (1)
• ἀναλύσειν (1)
• ἀναλύσεώς (1)
• ἀναλύσονται (1)
• ἀναλύσαντες (1)
• ἀναλύσεσι (1)
• ἀνάλυσις (1)
• ἀναλύσειε (1)
• ἀναλύσῃς (1)
• ἀνάλυσόν (1)
• ἀνάλυσίς? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary