Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

Πυθώ

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: Πυθώ

Structure: Πύθ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to make rot, to rot, to become rotten, to decay

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular Πύθω Πύθεις Πύθει
Dual Πύθετον Πύθετον
Plural Πύθομεν Πύθετε Πύθουσιν*
SubjunctiveSingular Πύθω Πύθῃς Πύθῃ
Dual Πύθητον Πύθητον
Plural Πύθωμεν Πύθητε Πύθωσιν*
OptativeSingular Πύθοιμι Πύθοις Πύθοι
Dual Πύθοιτον Πυθοίτην
Plural Πύθοιμεν Πύθοιτε Πύθοιεν
ImperativeSingular Πύθε Πυθέτω
Dual Πύθετον Πυθέτων
Plural Πύθετε Πυθόντων, Πυθέτωσαν
Infinitive Πύθειν
Participle MasculineFeminineNeuter
Πυθων Πυθοντος Πυθουσα Πυθουσης Πυθον Πυθοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular Πύθομαι Πύθει, Πύθῃ Πύθεται
Dual Πύθεσθον Πύθεσθον
Plural Πυθόμεθα Πύθεσθε Πύθονται
SubjunctiveSingular Πύθωμαι Πύθῃ Πύθηται
Dual Πύθησθον Πύθησθον
Plural Πυθώμεθα Πύθησθε Πύθωνται
OptativeSingular Πυθοίμην Πύθοιο Πύθοιτο
Dual Πύθοισθον Πυθοίσθην
Plural Πυθοίμεθα Πύθοισθε Πύθοιντο
ImperativeSingular Πύθου Πυθέσθω
Dual Πύθεσθον Πυθέσθων
Plural Πύθεσθε Πυθέσθων, Πυθέσθωσαν
Infinitive Πύθεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
Πυθομενος Πυθομενου Πυθομενη Πυθομενης Πυθομενον Πυθομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓Πυθον έ̓Πυθες έ̓Πυθεν*
Dual ἐΠύθετον ἐΠυθέτην
Plural ἐΠύθομεν ἐΠύθετε έ̓Πυθον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐΠυθόμην ἐΠύθου ἐΠύθετο
Dual ἐΠύθεσθον ἐΠυθέσθην
Plural ἐΠυθόμεθα ἐΠύθεσθε ἐΠύθοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐδὲ τοὔνομα ἐπύθου σύ γε ἥτισ καλοῖτο ; (Lucian, Imagines, (no name) 2:4)
  • ἢ πρότερον ἐπύθου τῶν ἀκριβῶσ εἰδότων οὕτω τ’ ἐμισθώσω με; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 37 1:5)
  • Οὕτωσ ὅπωσ σὺ ἐπύθου ὅτου ἐστίν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 26:5)
  • εἰπὲ δὴ τί νυνδὴ ὡσ ἐρῶν ἐπύθου; (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 409:2)
  • ἄνθρωπε, μὴ γὰρ ἐπύθου, εἰ σοὶ χρήσιμοι, ἀλλὰ καθόλου; (Epictetus, Works, book 2, 21:4)

Synonyms

  1. to make rot

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION