Sophocles, Trachiniae, episode 1:

ἀλλ’ εἴ τισ ἐστὶ πίστισ ἐν τοῖσ δρωμένοισ, δοκεῖσ παρ’ ἡμῖν οὐ βεβουλεῦσθαι κακῶσ. οὕτωσ ἔχει γ’ ἡ πίστισ, ὡσ τὸ μὲν δοκεῖν ἔνεστι, πείρᾳ δ’ οὐ προσωμίλησά πω· ἀλλ’ εἰδέναι χρὴ δρῶσαν, ὡσ οὐδ’ εἰ δοκεῖσ ἔχειν, ἔχοισ ἂν γνῶμα, μὴ πειρωμένη. ἀλλ’ αὐτίκ’ εἰσόμεσθα, τόνδε γὰρ βλέπω θυραῖον ἤδη· διὰ τάχουσ δ’ ἐλεύσεται. μόνον παρ’ ὑμῶν εὖ στεγοίμεθ’· ὡσ σκότῳ κἂν αἰσχρὰ πράσσῃσ, οὔποτ’ αἰσχύνῃ πεσεῖ. τί χρὴ ποεῖν; σήμαινε, τέκνον Οἰνέωσ, ὡσ ἐσμὲν ἤδη τῷ μακρῷ χρόνῳ βραδεῖσ.