Plutarch, De tranquilitate animi, section 6 1:

ἤρξατο γὰρ φιλοσοφεῖν μετὰ τὴν φυγήν. οὐδὲ θερμὸν ὕδωρ τόσον γε τεύξει μαλθακὰ γυῖα, κατὰ Πίνδαρον, ὡσ δόξα ποιεῖ καὶ τὸ τιμᾶσθαι μετά τινοσ δυνάμεωσ πόνον ἡδὺν κάματόν τ̓ εὐκάματον. Ζήνωνι τῷ Κιτιεῖ μία ναῦσ περιῆν φορτηγόσ· "ὦ τύχη, ποιεῖσ εἰσ τὸν τρίβωνα συνελαύνουσ’ ἡμᾶσ. τί οὖν κωλύει μιμεῖσθαι τούτουσ; ἀρχήν τινα μετιὼν διήμαρτεσ; ἐν ἀγρῷ διάξεισ ἐπιμελόμενοσ τῶν ἰδίων. ἀλλὰ φιλίαν μνώμενοσ ἡγεμόνοσ ἀπώσθησ; ἀκινδύνωσ καὶ ἀπραγμόνωσ βιώσῃ. πάλιν ἐν πράγμασιν ἀσχολίασ ἔχουσι καὶ φροντίδασ γέγονασ;