Plutarch, De tranquilitate animi, section 15

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 15)

καὶ τοῦτ’ οὖν τὴν εὐθυμίαν ἐπιταράσσει· κἀκεῖνο μᾶλλον, ὅταν, ὥσπερ αἱ μυῖαι τῶν λείων τόπων ἐν τοῖσ κατόπτροισ ἀπολισθάνουσι ταῖσ δὲ τραχύτησι προσέχονται καὶ ταῖσ ἀμυχαῖσ, οὕτωσ ἄνθρωποι τῶν ἱλαρῶν καὶ προσηνῶν ἀπορρέοντεσ ἐμπλέκωνται ταῖσ τῶν ἀηδῶν ἀναμνήσεσι· ἐκβῆναι μὴ δυναμένουσ ἀλλ’ ἐκεῖ στρεφομένουσ καὶ κυκλοῦντασ ἐναποθνῄσκειν, οὕτωσ εἰσ τὴν τῶν κακῶν μνήμην ὑπορρυέντεσ ἀνενεγκεῖν μὴ θέλωσι μηδ’ ἀναπνεῦσαι. δεῖ δ’ ὥσπερ ἐν πινακίῳ χρωμάτων ἐν τῇ ψυχῇ τῶν πραγμάτων τὰ φαιδρὰ καὶ λαμπρὰ προβάλλοντασ, ἀποκρύπτειν τὰ σκυθρωπὰ καὶ πιέζειν ἐξαλεῖψαι γὰρ οὐκ ἔστι παντάπασιν οὐδ’ ἀπαλλαγῆναι. "παλίντροποσ γὰρ ἁρμονίη κόσμου, ὅκωσπερ λύρησ καὶ τόξου," καὶ τῶν ἀνθρωπίνων καθαρὸν οὐδὲν οὐδ’ ἀμιγέσ. ἀλλ’ ὥσπερ ἐν μουσικῇ βαρεῖσ φθόγγοι καὶ ὀξεῖσ ἐν δὲ γραμματικῇ φωνήεντα καὶ ἄφωνα γράμματα, μουσικὸσ δὲ καὶ γραμματικὸσ οὐχ ὁ θάτερα δυσχεραίνων καὶ ὑποφεύγων ἀλλ’ ὁ πᾶσι χρῆσθαι καὶ μιγνύναι πρὸσ τὸ οἰκεῖον ἐπιστάμενοσ, οὕτω καὶ τῶν πραγμάτων ἀντιστοιχίασ ἐχόντων ἐπεὶ κατὰ τὸν Εὐριπίδην οὐκ ἂν γένοιτο χωρὶσ ἐσθλὰ καὶ κακά, ἀλλ’ ἔστι τισ σύγκρασισ, ὥστ’ ἔχειν καλῶσ, οὐ δεῖ τοῖσ ἑτέροισ ἐξαθυμεῖν οὐδ’ ἀπαγορεύειν Β ἀλλ’ ὥσπερ ἁρμονικοὺσ ἀμβλύνοντασ ἀεὶ τοῖσ κρείττοσι τὰ φαῦλα καὶ τὰ χείρονα τοῖσ χρηστοῖσ ἐμπεριλαμβάνοντασ, ἐμμελὲσ τὸ τοῦ βίου μῖγμα ποιεῖν καὶ οἰκεῖον αὑτοῖσ. οὐ γάρ, ὡσ ὁ Μένανδρόσ φησιν, ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται εὐθὺσ γενομένῳ, μυσταγωγὸσ τοῦ βίου ἀγαθόσ, ἀλλὰ μᾶλλον, ὡσ Ἐμπεδοκλῆσ, διτταί τινεσ ἕκαστον ἡμῶν γινόμενον παραλαμβάνουσι καὶ κατάρχονται μοῖραι καὶ δαίμονεσ· νημερτήσ τ̓ ἐρόεσσα μελάγκουρόσ τ̓ Ἀσάφεια.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION