Plutarch, De tranquilitate animi, section 9

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 9)

"ἔχομεν; "τί δ’ οὐκ ἔχομεν; ὁ μὲν δόξαν, ὁ ο οἶκον, ὁ δὲ γάμον, τῷ δὲ φίλοσ ἀγαθόσ ἐστιν. Ἀντίπατροσ δὲ ὁ Ταρσεὺσ πρὸσ τῷ τελευτᾶν ἀναλογιζόμενοσ ὧν ἔτυχεν ἀγαθῶν, οὐδὲ τὴν εὔπλοιαν παρέλιπε τὴν ἐκ Κιλικίασ αὐτῷ γενομένην εἰσ Ἀθήνασ. δεῖ δὲ καὶ τὰ κοινὰ μὴ παρορᾶν ἀλλ’ ἔν τινι λόγῳ τίθεσθαι καὶ χάριν ἔχειν ὅτι ζῶμεν, ὑγιαίνομεν, τὸν ἥλιον ὁρῶμεν οὔτε πόλεμοσ οὔτε στάσισ ἐστίν ἀλλὰ καὶ ἡ γῆ παρέχει γεωργεῖν καὶ θάλασσα πλεῖν ἀδεῶσ τοῖσ βουλομένοισ· καὶ λέγειν ἔξεστι καὶ πράττειν καὶ σιωπᾶν καὶ σχολάζειν. εὐθυμήσομεν δὲ τούτοισ μᾶλλον παροῦσιν, ἂν μὴ παρόντων αὐτῶν φαντασίαν λαμβάνωμεν ἀναμιμνήσκοντεσ αὑτοὺσ πολλάκισ, ὡσ ποθεινόν ἐστιν ὑγίεια νοσοῦσι καὶ πολεμουμένοισ εἰρήνη, καὶ κτήσασθαι δόξαν ἐν πόλει τηλικαύτῃ καὶ φίλουσ ἀγνῶτι καὶ ξένῳ καὶ τὸ στέρεσθαι γενομένων ὡσ ἀνιαρόν. οὐ γὰρ τότε γίνεται μέγα καὶ τίμιον ἕκαστον ἡμῖν, ὅταν ἀπόληται, σῳζόμενον δὲ τὸ μηθέν ἐστιν. οὐδενὶ γὰρ ἀξίαν τὸ μὴ εἶναι προστίθησιν, οὐδὲ δεῖ κτᾶσθαι μὲν ὡσ μεγάλα καὶ τρέμειν ἀεὶ δεδιότασ ὡσ ὑπὲρ μεγάλων μὴ στερηθῶμεν, ἔχοντασ δὲ παρορᾶν καὶ καταφρονεῖν ὡσ μηδενὸσ ἀξίων, ἀλλὰ χρῆσθαι μάλιστα ἐπὶ τῷ χαίρειν καὶ ἀπολαύειν αὐτῶν, ἵνα καὶ τὰσ ἀποβολάσ, ἂν συντυγχάνωσι, πραότερον φέρωμεν.

οἱ δὲ πολλοὶ ποιήματα μέν, ὡσ ἔλεγεν Ἀρκεσίλαοσ, ἀλλότρια καὶ γραφὰσ καὶ ἀνδριάντασ οἰόνται δεῖν ἀκριβῶσ καὶ κατὰ μέροσ ἕκαστον ἐπιπορευόμενοι τῇ διανοίᾳ καὶ τῇ ὄψει θεωρεῖν, τὸν δ’ ἑαυτῶν βίον ἔχοντα πολλὰσ οὐκ ἀτερπεῖσ ἀναθεωρήσεισ ἐῶσιν, ἔξω βλέποντεσ ἀεὶ καὶ θαυμάζοντεσ ἀλλοτρίασ δόξασ καὶ τύχασ ὥσπερ μοιχοὶ τὰσ ἑτέρων γυναῖκασ, αὑτῶν δὲ καὶ τῶν ἰδίων καταφρονοῦντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION