Plutarch, De tranquilitate animi, section 2

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 2)

πρῶτον μὲν ἡμῖν πολυτελῆ τὴν εὐθυμίαν καθίστησι, γινομένην ὤνιον ἀπραξίασ οἱο͂ν ἀρρώστῳ παραινῶν ἑκάστῳ μέν’, ὦ ταλαίπωρ’, ἀτρέμα σοῖσ ἐν δεμνίοισ. καίτοι κακὸν μὲν ἀναισθησία σώματοσ φάρμακον ἀπονοίασ, οὐδὲν δὲ βελτίων ψυχῆσ ἰατρὸσ ὁ ῥᾳθυμίᾳ καὶ μαλακίᾳ καὶ προδοσίᾳ φίλων καὶ οἰκείων καὶ πατρίδοσ ἐξαιρῶν τὸ ταραχῶδεσ αὐτῆσ καὶ λυπηρόν. ἔπειτα καὶ ψεῦδόσ ἐστι τὸ εὐθυμεῖν τοὺσ μὴ πολλὰ πράσσοντασ. ἔδει γὰρ εὐθυμοτέρασ εἶναι γυναῖκασ ἀνδρῶν οἰκουρίᾳ τὰ πολλὰ συνούσασ· νυνὶ δ’ ὁ μὲν βορέασ διὰ παρθενικῆσ ἁπαλόχροοσ οὐ διάησιν, ὥσ φησιν Ἡσίοδοσ, λῦπαι δὲ καὶ ταραχαὶ καὶ κακοθυμίαι διὰ ζηλοτυπίασ καὶ δεισιδαιμονίασ καὶ φιλοτιμίασ καὶ κενῶν δοξῶν, ὅσασ οὐκ ἂν εἴποι τισ, εἰσ τὴν γυναικωνῖτιν ὑπορρέουσιν. ὁ δὲ Λαέρτησ εἴκοσιν ἔτη καθ’ αὑτὸν ἐν ἀγρῷ διαιτώμενοσ γρηὶ σὺν ἀμφιπόλῳ, ἥ οἱ βρῶσίν τε πόσιν τε παρτίθει, τὴν μὲν πατρίδα καὶ τὸν οἶκον καὶ τὴν βασιλείαν ἔφυγε, τὴν δὲ λύπην μετ’ ἀπραξίασ καὶ κατηφείασ ἀεὶ συνοικοῦσαν εἶχεν. ἐνίουσ δὲ καὶ τὸ μὴ πράσσειν αὐτὸ πολλάκισ εἰσ ἀθυμίαν καθίστησιν, ὡσ τοῦτον αὐτάρ ὁ μήνιε νηυσὶ παρήμενοσ ὠκυπόροισι διογενὴσ Πηλέωσ υἱόσ, πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ·

οὔτε ποτ’ εἰσ ἀγορὴν πωλέσκετο κυδιάνειραν, οὔτε ποτ’ ἐσ πόλεμον, ἀλλὰ φθινύθεσκε φίλον κῆρ αὖθι μένων, ποθέεσκε δ’ ἀυτήν τε πτόλεμόν τε. καὶ λέγει περιπαθῶν ἐπὶ τούτῳ καὶ ἀσχάλλων αὐτόσ, ἀλλ’ ἧμαι παρὰ νηυσὶν ἐτώσιον ἄχθοσ ἀρούρησ.

ὅθεν οὐδ’ Ἐπίκουροσ οἰέται δεῖν ἡσυχάζειν, ἀλλὰ τῇ φύσει χρῆσθαι πολιτευομένουσ καὶ πράσσοντασ τὰ κοινὰ τοὺσ φιλοτίμουσ καὶ φιλοδόξουσ, ὡσ μᾶλλον ὑπ’ ἀπραγμοσύνησ ταράττεσθαι. καὶ κακοῦσθαι πεφυκότασ, ἂν ὧν ὀρέγονται μὴ τυγχάνωσιν.

ἀλλ’ ἐκεῖνοσ μὲν ἄτοποσ οὐ τοὺσ δυναμένουσ τὰ κοινὰ πράσσειν προτρεπόμενοσ ἀλλὰ τοὺσ ἡσυχίαν ἄγειν μὴ δυναμένουσ· δεῖ δὲ μὴ πλήθει μηδ’ ὀλιγότητι πραγμάτων, ἀλλὰ τῷ καλῷ καὶ τῷ αἰσχρῷ τὸ εὔθυμον ὁρίζειν καὶ τὸ δύσθυμον· τῶν γὰρ καλῶν ἡ παράλειψισ οὐχ ἧττον ἢ τῶν φαύλων ἡ πρᾶξισ ἀνιαρόν ἐστι καὶ ταραχῶδεσ, ὡσ εἴρηται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION