Plutarch, De tranquilitate animi, section 17 4:

κυβερνήτῃ γὰρ οὔτε κῦμα πραῧναι τραχὺ καὶ πνεῦμα δυνατόν ἐστιν, οὔθ’ ὅποι βούλεται δεομένῳ λιμένοσ τυχεῖν οὔτε θαρραλέωσ καὶ ἀτρόμωσ ὑπομεῖναι τὸ συμβαῖνον ἀλλ’ ἑώσ οὐκ ἀπέγνωκε τῇ τέχνῃ χρώμενοσ, φεύγει μέγα λαῖφοσ ὑποστολίσασ εἰσ ἐνέρτερον ἰστὸν ἐρεβώδεοσ ἐκ θαλάσσησ, ἐπειδὰν δὲ τὸ πέλαγοσ ὑπέρσχῃ, τρέμων κάθηται καὶ παλλόμενοσ.