Plutarch, De tranquilitate animi, section 3 2:

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 3 2:)

οὕτωσ αἱ τῶν βίων ἀντιμεταλήψεισ οὐκ ἐξαιροῦσι τῆσ ψυχῆσ τὰ λυποῦντα καὶ ταράττοντα· ταῦτα δ’ ἐστὶν ἀπειρία πραγμάτων, ἀλογιστία, τὸ μὴ δύνασθαι μηδ’ ἐπίστασθαι χρῆσθαι τοῖσ παροῦσιν ὀρθῶσ. ταῦτα καὶ πλουσίουσ χειμάζει καὶ πένητασ, ταῦτα καὶ γεγαμηκότασ ἀνιᾷ καὶ ἀγάμουσ· διὰ ταῦτα φεύγουσι τὴν ἀγοράν, εἶτα τὴν ἡσυχίαν οὐ φέρουσι, διὰ ταῦτα προαγωγὰσ ἐν αὐλαῖσ διώκουσι, καὶ παρελθόντεσ εὐθὺσ βαρύνονται. δυσάρεστον οἱ νοσοῦντεσ ἀπορίασ ὕπο· καὶ γὰρ ἡ γυνὴ λυπεῖ καὶ τὸν ἰατρὸν αἰτιῶνται καὶ δυσχεραίνουσι τὸ κλινίδιον, φίλων δ’ ὃ τ̓ ἐλθὼν λυπρὸσ ὅ τ’ ἀπιὼν βαρύσ, ὡσ ὁ Ιὤν φησίν. εἶτα τῆσ νόσου διαλυθείσησ καὶ κράσεωσ ἑτέρασ ἐγγενομένησ, ἦλθεν ἡ ὑγίεια φίλα πάντα ποιοῦσα καὶ προσηνῆ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION