Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 417:

οὐκοῦν καὶ τόδε πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή, ὅταν μὲν τῷ σώματι προσχρῆται εἰσ τὸ σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ διὰ τοῦ ἀκούειν ἢ δι’ ἄλλησ τινὸσ αἰσθήσεωσ ‐ τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ διὰ τοῦ σώματοσ, τὸ δι’ αἰσθήσεωσ σκοπεῖν τι ‐ τότε μὲν ἕλκεται ὑπὸ τοῦ σώματοσ εἰσ τὰ οὐδέποτε κατὰ ταὐτὰ ἔχοντα, καὶ αὐτὴ πλανᾶται καὶ ταράττεται καὶ εἰλιγγιᾷ ὥσπερ μεθύουσα, ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη;