Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 178:

οὐ πάνυ, ἔφη, ἕπομαι. εἰκότωσ γε, ἦν δ’ ἐγώ· ἀλλ’ ὧδε ἴσωσ ἀκολουθήσεισ, οἶμαι δὲ καὶ ἐγὼ μᾶλλον εἴσομαι ὅτι λέγω. ὁ κάμνων, νυνδὴ ἔφαμεν, τοῦ ἰατροῦ φίλοσ· οὐχ οὕτωσ; ναί. οὐκοῦν διὰ νόσον ἕνεκα ὑγιείασ τοῦ ἰατροῦ φίλοσ; ναί. ἡ δέ γε νόσοσ κακόν; πῶσ δ’ οὔ; τί δὲ ὑγίεια; ἦν δ’ ἐγώ· ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἢ οὐδέτερα; ἀγαθόν, ἔφη.