Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Χαρμίδης 239:

(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Χαρμίδης 239:)

ἀλλὰ τοῦτο μέν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, οὐκ ἄν ποτε γένοιτο, ἀλλ’ εἴ τι σὺ οἰεί ἐκ τῶν ἔμπροσθεν ὑπ’ ἐμοῦ ὡμολογημένων εἰσ τοῦτο ἀναγκαῖον εἶναι συμβαίνειν, ἐκείνων ἄν τι ἔγωγε μᾶλλον ἀναθείμην, καὶ οὐκ ἂν αἰσχυνθείην μὴ οὐχὶ ὀρθῶσ φάναι εἰρηκέναι, μᾶλλον ἤ ποτε συγχωρήσαιμ’ ἂν ἀγνοοῦντα αὐτὸν ἑαυτὸν ἄνθρωπον σωφρονεῖν. σχεδὸν γάρ τι ἔγωγε αὐτὸ τοῦτό φημι εἶναι σωφροσύνην, τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν, καὶ συμφέρομαι τῷ ἐν Δελφοῖσ ἀναθέντι τὸ τοιοῦτον γράμμα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION