Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 89:

ὅταν δέ γέ πού τινεσ μὴ οἰώνται εἰδέναι, ἄλλοισ παραδιδόασι; πῶσ δ’ οὔ; οὐκοῦν οἱ τοιοῦτοι τῶν μὴ εἰδότων ἀναμάρτητοι ζῶσι διὰ τὸ ἄλλοισ περὶ αὐτῶν ἐπιτρέπειν; ναί. τίνεσ οὖν οἱ ἁμαρτάνοντεσ; οὐ γάρ που οἵ γε εἰδότεσ. οὐ δῆτα. ἐπειδὴ δ’ οὔθ’ οἱ εἰδότεσ οὔθ’ οἱ τῶν μὴ εἰδότων εἰδότεσ ὅτι οὐκ ἴσασιν, ἦ ἄλλοι λείπονται ἢ οἱ μὴ εἰδότεσ, οἰόμενοι δ’ εἰδέναι;