Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 71:

μαντικὸσ γὰρ εἶ. καί μοι λέγε· τῶν δικαίων φῂσ ἔνια μὲν συμφέρειν, ἔνια δ’ οὔ; ναί. τί δέ; τὰ μὲν καλὰ αὐτῶν εἶναι, τὰ δ’ οὔ; πῶσ τοῦτο ἐρωτᾷσ; εἴ τισ ἤδη σοι ἔδοξεν αἰσχρὰ μέν, δίκαια δὲ πράττειν; οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ πάντα τὰ δίκαια καὶ καλά; ναί. τί δ’ αὖ τὰ καλά; πότερον πάντα ἀγαθά, ἢ τὰ μέν, τὰ δ’ οὔ; οἰόμαι ἔγωγε, ὦ Σώκρατεσ, ἔνια τῶν καλῶν κακὰ εἶναι. ἦ καὶ αἰσχρὰ ἀγαθά; ναί.