Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 17:

νῦν δ’ ἐφῆκεν· νῦν γὰρ ἄν μου ἀκούσαισ. πολύ γέ μοι, ὦ Σώκρατεσ, νῦν ἀτοπώτεροσ αὖ φαίνῃ, ἐπειδὴ ἤρξω λέγειν, ἢ ὅτε σιγῶν εἵπου· καίτοι σφόδρα γε ἦσθ’ ἰδεῖν καὶ τότε τοιοῦτοσ. εἰ μὲν οὖν ἐγὼ ταῦτα διανοοῦμαι ἢ μή, ὡσ ἐοίκε, διέγνωκασ, καὶ ἐὰν μὴ φῶ, οὐδέν μοι ἔσται πλέον πρὸσ τὸ πείθειν σε. εἰε͂ν· εἰ δὲ δὴ ὅτι μάλιστα ταῦτα διανενόημαι, πῶσ διὰ σοῦ μοι ἔσται καὶ ἄνευ σοῦ οὐκ ἂν γένοιτο; ἔχεισ λέγειν;