Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 112:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 112:)

Παπαῖ, ὦ Ἑρμότιμε, ὡσ ἰσχυρὰ ταῦτα εἴρηκασ ἀπὸ τῶν μερῶν ἀξιῶν τὰ ὅλα εἰδέναι· καίτοι ἐγὼ τὰ ἐναντία ἀκούσασ μέμνημαι ὡσ ὁ μὲν τὸ ὅλον εἰδὼσ εἰδείη ἂν καὶ τὸ μέροσ, ὁ δὲ μόνον τὸ μέροσ οὐκέτι καὶ τὸ ὅλον. οὕτωσ καί μοι τόδε ἀπόκριναι, ὁ Φειδίασ ἄν ποτε ἰδὼν ὄνυχα λέοντοσ ἔγνω ἄν, ὅτι λέοντόσ ἐστιν, εἰ μὴ ἑωράκει ποτὲ λέοντα ὅλον; ἢ σὺ ἀνθρώπου χεῖρα ἰδὼν ἔσχεσ ἂν εἰπεῖν ὅτι ἀνθρώπου ἐστὶ μὴ πρότερον εἰδὼσ μηδὲ ἑωρακὼσ ἄνθρωπον;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION