Lucian, Λυκῖνοσ καὶ Ἡσίοδος 8:

(루키아노스, Λυκῖνοσ καὶ Ἡσίοδος 8:)

ὅμωσ δὲ οὐκ ἀπορήσω πρὸσ σὲ καὶ ποιητικῆσ ἀπολογίασ· οὐ γάρ, οἶμαι, χρὴ παρὰ τῶν ποιητῶν ἐσ τὸ λεπτότατον ἀκριβολογουμένουσ ἀπαιτεῖν κατὰ συλλαβὴν ἑκάστην ἐντελῆ πάντωσ τὰ εἰρημένα, κἂν εἴ τι ἐν τῷ τῆσ ποιήσεωσ δρόμῳ παραρρυὲν λάθῃ, πικρῶσ τοῦτο ἐξετάζειν, ἀλλ̓ εἰδέναι ὅτι πολλὰ ἡμεῖσ καὶ τῶν μέτρων ἕνεκα καὶ τῆσ εὐφωνίασ ἐπεμβάλλομεν· τὰ δὲ καὶ τὸ ἔποσ αὐτὸ πολλάκισ λεῖα ὄντα οὐκ οἶδ̓ ὅπωσ παρεδέξατο. σὺ δὲ τὸ μέγιστον ὧν ἔχομεν ἀγαθῶν ἀφαιρῇ ἡμᾶσ, λέγω δὲ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἐν τῷ ποιεῖν ἐξουσίαν, καὶ τὰ μὲν ἄλλα οὐχ ὁρᾷσ ὅσα τῆσ ποιήσεωσ καλά, σκινδαλάμουσ δὲ καὶ ἀκάνθασ τινὰσ ἐκλέγεισ καὶ λαβὰσ τῇ συκοφαντίᾳ ζητεῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION