Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 94:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 94:)

καὶ εἴ γέ τισ μέλλει σύμβουλόσ μοι ἀξιόπιστοσ ἔσεσθαι φιλοσοφίασ πέρι, ἥντινα φιλοσοφητέον, οὗτοσ ἂν εἰή μόνοσ ὁ τὰ ὑπὸ πασῶν αὐτῶν λεγόμενα εἰδώσ, οἱ δ̓ ἄλλοι ἀτελεῖσ, καὶ οὐκ ἂν πιστεύσαιμι αὐτοῖσ, ἔστ̓ ἂν καὶ μιᾶσ ἀπείρατοι ὦσι· τάχα γὰρ ἂν ἡ ἀρίστη ἐκείνη εἰή. οὐ γὰρ δὴ εἴ τισ παραστησάμενοσ καλὸν ἄνθρωπον λέγοι τοῦτον εἶναι κάλλιστον ἀνθρώπων ἁπάντων, πιστεύσαιμεν ἂν αὐτῷ, ἢν μὴ εἰδῶμεν ὅτι πάντασ ἀνθρώπουσ ἑώρακεν· ἴσωσ μὲν γὰρ καὶ οὗτοσ καλόσ, εἰ δὲ πάντων κάλλιστοσ, οὐκ ἂν ἔχοι εἰδέναι μὴ ἰδὼν ἅπαντασ. ἡμεῖσ δὲ οὐκ αὐτὸ μόνον καλοῦ, ἀλλὰ τοῦ καλλίστου δεόμεθα, καὶ ἢν μὴ τοῦτο εὑρ́ωμεν, οὐδὲν ἡμῖν πλέον πεπρᾶχθαι ἡγησόμεθα· οὐ γὰρ ἀγαπήσομεν ὁποιῳδήποτε καλῷ ἐντυχόντεσ, ἀλλ̓ ἐκεῖνο τὸ ἀκρότατον ζητοῦμεν κάλλοσ, ὅπερ ἀνάγκη ἓν εἶναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION