Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 30:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 30:)

Ἴθι δή, ὦ φιλότησ, ἀπόκριναί μοι, τῷ τότε πιστεύσασ τὸ πρῶτον, ὁπότε ᾔεισ φιλοσοφήσων, πολλῶν σοι θυρῶν ἀναπεπταμένων, παρεὶσ σὺ τὰσ ἄλλασ εἰσ τὴν τῶν Στωϊκῶν ἧκεσ καὶ δἰ ἐκείνησ ἠξίουσ ἐπὶ τὴν ἀρετὴν εἰσιέναι, ὡσ δὴ μόνησ ἀληθοῦσ οὔσησ καὶ τὴν εὐθεῖαν ἐπιδεικνυούσησ, τῶν δ̓ ἄλλων εἰσ τυφλὰ καὶ ἀνέξοδα φερουσῶν; τίνι ταῦτ̓ ἐτεκμαίρου τότε; καὶ μή μοι τὸν νῦν δὴ τοῦτον σεαυτὸν ἐννόει, τὸν εἴτε ἡμίσοφον εἴτε σοφὸν ἤδη τὰ βελτίω κρίνειν ὑπὲρ τοὺσ πολλοὺσ ἡμᾶσ δυνάμενον, ἀλλ̓ οὕτωσ ἀπόκριναι, ὁποῖοσ τότε ἦσθα ἰδιώτησ καὶ κατὰ τὸν νῦν ἐμέ. Οὐ συνίημι ὅ τι σοι τοῦτο βούλεται, ὦ Λυκῖνε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION