Dio, Chrysostom, Orationes, ἐν ΚΕΛΑΙΝΑΙΣ τῆσ ΦΡΥΓΙΑΣ. 12:

(디오, 크리소토모스, 연설, ἐν ΚΕΛΑΙΝΑΙΣ τῆσ ΦΡΥΓΙΑΣ. 12:)

εἰσὶ δὲ οἱ πλείουσ ἐπιεικῶσ ἠλίθιοι καὶ δυστυχεῖσ. οὗτοσ μὲν οὖν ἴσωσ οὐ μέγασ κίνδυνοσ, εἴ τισ αὑτῷ καὶ ἑτέροισ δοκεῖ δεινὸσ εἶναι καὶ περιάξει πλῆθοσ ἀνθρώπων ἀνοήτων· ὥσπερ τὸν Ὀρφέα φασὶ τὰσ δρῦσ καὶ τὰσ πέτρασ καὶ τοὺσ λίθουσ· τὸ δ’ αὐτὸν ἀνόητον ὄντα καὶ δειλὸν καὶ ἀκόλαστον καὶ μηδὲν διαφέροντα τῶν βοσκημάτων ἀρετῆσ τι νομίσαι προσήκειν αὑτῷ καὶ καλοκἀγαθίασ, τοῦτο δὴ παντελῶσ δεινὸν καὶ τῆσ χαλεπωτάτησ πασῶνἀνοίασ καὶ μανίασ. ἀλλ’ ὅταν φήμη καταλαμβάνῃ τινὰ καὶ τοιοῦτοσ ἄρξηται λόγοσ ὑποτύφεσθαι, δεῖ περιρρηξάμενον ἐκπηδᾶν γυμνὸν εἰσ τὰσ ὁδούσ, ἐπιδεικνύντα πᾶσιν ὅτι μηδενόσ ἐστι βελτίων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION