Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 96:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 96:)

ἐγὼ δ’ ὅτι μὲν οὐκ εἴ τινεσ ἀγνοοῦσι προσήκοντασ ἑαυτοῖσ ἐνίουσ τούτων, ὅπερ εἰκόσ, διὰ τοῦτο ἔλαττον ἀδικοῦνται τῶν προγόνων ἀτιμαζομένων, ἀφίημι· χαλεπώτερον δὲ ἄλλωσ εἶναί μοι δοκεῖ τὸ γιγνόμενον εἰσ ἐκείνουσ, οἷσ μηδὲ ἔστιν οἰκεῖοσ μηδὲ εἷσ ἔτι. καὶ γὰρ τῶν ζώντων δοκεῖ δεινότερον εἶναι τούτουσ ἀδικεῖν οἷσ μηδὲ εἷσ ἔστιν ὁ βοηθῶν ἔτι. ἐπεὶ κατά γε τοῦτο λεγέτωσαν μηδὲν εἶναι χαλεπὸν μηδὲ τὸ τοὺσ ὀρφανοὺσ βλάπτειν τοὺσ παντάπασιν ἐρήμουσ, οἳ μήτε ἑαυτοῖσ ἀμύνειν δύνανται μήτε ἄλλον ἔχουσι τὸν κηδόμενον. ἀλλὰ ὑμεῖσ τοὐναντίον καὶ μᾶλλον ἐπὶ τούτοισ ἀγανακτεῖτε καὶ δημοσίᾳ καθίστασθε ἐπιτρόπουσ, ὅπωσ μηδὲν ἀδικῶνται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION