Dio, Chrysostom, Orationes, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 89:

(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 89:)

ὥστε οὐκ ἦν αὐτῷ ἀπορία φοβερῶν ὀνομάτων καὶ ἡδέων, ἔτι δὲ λείων καὶ τραχέων καὶ μυρίασ ἄλλασ ἐχόντων διαφορὰσ ἔν τε τοῖσ ἤχοισ καὶ τοῖσ διανοήμασιν. ὑφ’ ἧσ ἐποποιίασ δυνατὸσ ἦν ὁποῖον ἐβούλετο ἐμποιῆσαιτῇ ψυχῇ πάθοσ. τὸ δὲ ἡμέτερον αὖ γένοσ, τὸ χειρωνακτικὸν καὶ δημιουργικόν, οὐδαμῇ ἐφικνεῖται τῆσ τοιαύτησ ἐλευθερίασ, ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὕλησ προσδεόμεθα, ἀσφαλοῦσ μὲν ὥστε διαμεῖναι, πολὺν δὲ ἐχούσησ κάματον πορισθῆναί τε οὐ ῥᾳδίασ, ἔτι δὲ οὐκ ὀλίγων συνεργῶν. πρὸσ δὲ αὖ τούτοισ ἓν σχῆμα ἑκάστησ εἰκόνοσ ἀνάγκη ἐργάσασθαι, καὶ τοῦτο ἀκίνητον καὶ μένον, ὥστε τὴν πᾶσαν ἐν αὑτῷ τοῦ θεοῦ ξυλλαβεῖν φύσιν καὶ δύναμιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION