Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 143:

(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 143:)

λεγόμενον, καὶ τοῦτον οὐ σπουδαῖον ἄνθρωπον, ἀλλὰ ἐκ τῶν ἐπιτυχόντων,ἀγνοῶν ὅτι τοῦ ἀγαθοῦ βασιλέωσ οἱ φίλοι πάντεσ εἰσὶν ὀφθαλμοί. φιλοίκειοσ δὲ καὶ φιλοσυγγενὴσ πῶσ οὐκ ἂν εἰή διαφερόντωσ;