Dio, Chrysostom, Orationes, ἐν ΚΕΛΑΙΝΑΙΣ τῆσ ΦΡΥΓΙΑΣ. 10:

(디오, 크리소토모스, 연설, ἐν ΚΕΛΑΙΝΑΙΣ τῆσ ΦΡΥΓΙΑΣ. 10:)

δοκεῖ δέ μοι καὶ τὸ τῶν σοφιστῶν γένοσ ἐντεῦθεν αὔξεσθαί ποθεν. ἐπειδὰν πολλοὶ νεανίσκοι σχολὴν ἄγοντεσ ἕνα θαυμάζωσι πηδῶντεσ, καθάπερ αἱ Βάκχαι περὶ τὸν Διόνυσον, πᾶσα ἀνάγκη τοῦτον τὸν ἄνθρωπον οὐ πολλῷ τινι χρόνῳ δόξαι τι λέγειν. σχεδὸν γὰρ ὥσπερ οἱ γονεῖσ διαλέγεσθαι τὰ παιδία διδάσκουσιν, ἐπὶ παντὶ χαίροντεσ ὅ, τι ἂν εἴπωσιν· οὐκοῦν ἐκ τούτων θαρρεῖ καὶ μᾶλλο πρόεισι καὶ σαφέστερον ἀεὶ διαλέγεται καὶ τέλοσ ἐξέμαθε τὴν φωνὴν τῶν ξυνόντων, ἐάν τε Ἕλληνεσ ὦσιν ἐάν τε βάρβαροι· καὶ τοὺσ σοφιστὰσ ἀνάγκη τὴν διάνοιαν τῶν ἀκροατῶν ἀναλαβεῖν, τοιαῦτα καὶ λέγοντασ καὶ διανοουμένουσ ὁποῖοί ποτ’ ἂν οὗτοι τυγχάνωσιν ὄντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION