Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 2:

οὐ μὴν οὐδὲ ἐκεῖνο λανθάνει με, ὅτι τοὺσ ἐν τούτῳ τῷ σχήματι σύνηθεσ μέν ἐστι τοῖσ πολλοῖσ Κυνικοὺσ καλεῖν· οὐ μόνον δὲ οὐδὲν οἰόνται διαφέρειν αὑτῶν οὐδ’ ἱκανοὺσ εἶναι περὶ πραγμάτωνσπουδαίων διαλέγεσθαι,ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν οὐδὲ σωφρονεῖν ἡγοῦνται, μαινομένουσ δέ τινασ ἀνθρώπουσ καὶ ταλαιπώρουσ εἶναι. σκώπτειν δὲ καὶ καταγελᾶν ἔνιοι τούτων ἑτοίμωσ ἔχουσι καὶ πολλάκισ μηδὲ σιγῶσιν ἐπιτρέπειν, οὐχ ὅπωσ λεγόντων ἀνέχεσθαι.