Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 67:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 67:)

οὐκ ἴστε ὅτι τὸ μὲν ποιεῖν τι τῶν ἀπορρήτων καὶ τῶν παρὰ φύσινὑποψίαν ἐπὶ τῶν πλείστων μόνον ἔχει, καὶ οὐδεὶσ ἑόρακεν οὐδὲν τῶν πολλῶν, ἀλλ’ ἐν τῷ σκότει που καὶ κρύφα λανθάνοντεσ ἀσεβοῦσιν οἱ κακοδαίμονεσ· τὰ δὲ τοιαῦτα ξύμβολα τῆσ ἀκρασίασ μηνύει τὸ ἦθοσ καὶ τὴν διάθεσιν, ἡ φωνή, τὸ βλέμμα, τὸ σχῆμα, καὶ δὴ καὶ ταῦτα τὰ δοκοῦντα σμικρὰ καὶ ἐν μηδενὶ λόγῳ, κουρά,περίπατοσ, τὸ τὰ ὄμματα ἀναστρέφειν, τὸ ἐγκλίνειν τὸν τράχηλον, τὸ ταῖσ χερσὶν ὑπτίαισ διαλέγεσθαι. μὴ γὰρ οἰέσθε αὐλήματα μὲν καὶ κρούματα καὶ μέλη τὰ μὲν ἐμφαίνειν τὸ ἀνδρεῖον, τὰ δὲ τὸ θῆλυ, κινήσεισ δὲ καὶ πράξεισ μὴ διαφέρειν μηδ’ εἶναι μηδένα ἐν τούτοισ ἔλεγχον. ἀλλ’ ἐγὼ βούλομαί τινα λόγον ὑμῖν εἰπεῖν,ὃν ἴσωσ καὶ ἄλλοτε ἀκηκόατε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION