Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 45:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 45:)

εἰ δή τισ ὑπῆρχε τοιαύτη πόλισ, ὥστε ἀεὶ θρηνούντων ἐν αὐτῇ ἀκούειν καὶ μηδένα δύνασθαι δίχα τῆσ δυσφημίασ ταύτησ προελθεῖν μηδὲ ἐπ’ ὀλίγον, πρὸσ τοῦ Διὸσ ἔστιν ὅστισ ἂν ἡδέωσ ἐπεδήμησεν; καίτοι τὸ μὲν θρηνεῖν, ὡσ ἂν εἴποι τισ, ἀτυχίασ ἐστὶ σημεῖον, τὸ δὲ τοιοῦτον ἀναισχυντίασ, ἀσελγείασ τῆσ ἐσχάτησ. οὐκοῦν εἰκὸσ ἐν δυστυχέσι μᾶλλον ἀνθρώποισ ἐθέλειν διατρίβειν ἢ ἀκολάστοισ. ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἑλοίμην ἀκούειν οὐδὲ αὐλούντων διηνεκῶσ· ἀλλ’ εἴ τισ ἔστι τοιοῦτοσ τόποσ, ἐν ᾧ συνεχήσ ἐστιν ἦχοσ εἴτε αὐλῶν εἴτε ᾠδῆσ εἴτε κιθάρασ, οἱο͂ν δή φασι τὸν τῶν Σειρήνων εἶναι σκόπελον ἀεὶ μελῳδούμενον, οὐκ ἂν δυναίμην ἐκεῖσε ἐλθὼν διάγειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION