Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 9:

ὥσπερ οὖν εἰ συνελθόντεσ οἱ κάμνοντεσ εἶτ’ ἐπὶ τὸν ἰατρὸν ἐπεκώμαζον καὶ κωθωνίζεσθαι ἠξίουν, οὐκ ἂν αὐτοῖσ κατ’ ἐλπίδα τὸ πρᾶγμα ἀπήντησεν, ἀλλ’ ἴσωσ ἠγανάκτουν πρὸσ τὴν ὑποδοχήν, ταὐτό μοι πεπονθέναι δοκοῦσιν οἱ πολλοὶ ξυνιόντεσ ἐπὶ τὸν τοιοῦτον καὶ λέγειν κελεύοντεσ, ἄγευστοι δῆλον ὅτι τῶν τῆσ ἀληθείασ ὄντεσ λόγων, ἔπειθ’ ἡδύ τι καὶ προσηνὲσ ἀκούσεσθαι προσδοκῶντεσ. φέρε δὴ πρὸσ τῶν θεῶν, ἆρα ἀνέξεσθε, εἰ μὴ πάνυ τισ τῇ παρρησίᾳ χρῷτο μηδὲ ἐπὶ πάντα ἔρχοιτο τὰ προσόντα ὑμῖν, ἀλλ’ ἓν εἴποι τι μόνον ἢ δεύτερον;