Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 132:

(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 132:)

ἀλλ’ ἐστὲ ἱλαροὶ καὶ σκῶψαι πάντων δεινότατοι. μὴ οὖν σφόδρα οὕτωσ περιέχεσθετούτου, μηδὲ ἀμούσουσ καὶ φορτικὰσ καὶ ἀμαθεῖσ ποιεῖτε τὰσ Χάριτασ, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα· οὐ δήμου τὸ ἐπιτήδευμα· πόθεν; οὐδὲ πόλεωσ, ἀλλὰ Θερσίτου τινόσ· αὐτὸν γοῦν ἐκεῖνον εἴρηκεν Ὅμηροσ ἐν τοῖσ πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι γελωτοποιόν· ἀλλ’ ὅτι οἱ εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ’ οὐ τὸ γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν οὐδὲ τίμιον, ἀλλὰ τὸ χαίρειν· ἀπορίᾳ δὲ καὶ ἀγνοίᾳ χαρᾶσ ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν βοτάνην ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ γέλωτα μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν δὲ τοῦτον καὶ ἐπ’ ὀλέθρῳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION