Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 126:

(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 126:)

μὴ οὖν καὶ ὑμεῖσ κατὰ ζῆλον τὸν ἐπ’ Ἀλεξάνδρῳ· καὶ γὰρ αὐτὸσ ἔλεγε Διὸσ υἱὸσ εἶναι. μᾶλλον δ’ ἴσωσ οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν ὁ δῆμοσ, ἀλλὰ Κενταύρῳ τινὶ ἢ Κύκλωπι πεπωκότι καὶ ἐρῶντι, τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸσ τοῦ Διὸσ οὐχ ὁρᾶτε ὅσην ὁ αὐτοκράτωρ ὑμῶν πεποίηται τῆσ πόλεωσ ἐπιμέλειαν; οὐκοῦν χρὴ καὶ ὑμᾶσ ἀντιφιλοτιμεῖσθαι καὶ τὴν πατρίδα κρείττω ποιεῖν, μὰ Δί’ οὐ κρήναισ οὐδὲ προπυλαίοισ· εἰσ ταῦτα μὲν γὰρ οὐ δύνασθε ὑμεῖσ ἀναλίσκειν οὐδ’ ἂν ὑπερβάλοισθέ ποτε οἶμαι τῆν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION