Dio, Chrysostom, Orationes, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 20:

(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 20:)

καθόλου γὰρ οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ’ ὠφέλιμον, ὃ μὴ κατὰ γνώμην καὶ δύναμιν τῶν θεῶν ἀφικνεῖται πρὸσ ἡμᾶσ, ἀλλὰ πανταχῇ πάντων ἀγαθῶν αὐτοὶ κρατοῦσι καὶ διανέμουσι δαψιλῶσ τοῖσ ἐθέλουσι δέχεσθαι· τὰ κακὰ δὲ ἀλλαχόθεν, ὡσ ἐξ ἑτέρασ τινὸσ πηγῆσ ἔρχεται πλησίον οὔσησ παρ’ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατοσ τὸ μὲν σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον ὄντωσ ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου τινὸσ πηγῆσ κάτεισι, τοὺσ ῥυπαροὺσ δὲ ὀχετοὺσ καὶ δυσώδεισ αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ ἀφ’ ἡμῶν οὗτοι ἵστανται. διὰ γὰρ ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ τρυφὴν καὶ φιλοτιμίαν δυσχερὴσ ὁ βίοσ καὶ μεστὸσ ἀπάτησ, πονηρίασ, λύπησ, μυρίων ἄλλων κακῶν. τούτων δὲ ἓν ἰάμα καὶ φάρμακον ἐποίησαν οἱ θεοὶ παιδείαν καὶ λόγον, ᾧ διὰ βίου μέν τισ χρώμενοσ καὶ συνεχῶσ ἦλθέ ποτε πρὸσ τέλοσ ὑγιὲσ καὶ εὔδαιμον·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION