Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 111:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 111:)

εἶτ’ οἶμαι καὶ τῆσ τιμωρίασ αὐτῆσ τοῦτο μέροσ οὐκ ἐλάχιστον δοκεῖ, τὸ μηδὲ τὴν προσηγορίαν ἔτι φαίνεσθαι τοῦ προελθόντοσ εἰσ τοῦτο κακίασ, ἀλλ’ ἠφανίσθαι παντελῶσ, καθάπερ οἶμαι τὸ μὴ θάπτεσθαιτοὺσ προδότασ, ὅπωσ μηδὲν ᾖ σημεῖον εἰσ αὖθισ ἀνδρὸσ πονηροῦ. φέρε οὖν, ἐὰν εἴπῃ τισ ἐπὶ τοῖσ εὐεργέταισ τοῦτο γίγνεσθαι παρ’ ὑμῖν, ὃ παρὰ πολλοῖσ ἔθοσ ἐστὶν ἐπὶ τοῖσ κακούργοισ, ἆρ’ οὐ σφόδρα ἀλγήσετε; μὴ τοίνυν ἀχθεσθῆτε τῷ νῦν αὐτὸ δοκοῦντι εἰρηκέναι· τοῦ γὰρ μηκέτι μηδ’ ἀεὶ λέγεσθαι γένοιτ’ ἂν ὑμῖν αἴτιοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION