Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 97:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 97:)

καθόλου δὲ πάντων ὧν μέλλουσιν ἐρεῖν λόγων οὐδενὸσ ἔχοντοσ ἐπιεικὲσ οὐδέν, ὁ τοιοῦτόσ ἐστιν ἀτοπώτατοσ, ὡσ ἄρα οὐδενὸσ ἅπτονται τῶν γνωρίμων ἀνδριάντων οὐδὲ οὓσ ἐπίσταταί τισ ὧν εἰσιν, ἀλλὰ ἀσήμοισ τισὶ καὶ σφόδρα παλαιοῖσ καταχρῶνται. καθάπερ εἴ τισ λέγοι μηδένα τῶν ἐπιφανῶν ἀδικεῖν πολιτῶν, ἀλλὰ τοὺσ δημοτικοὺσ καὶ οὓσ μηδεὶσ οἶδεν. καίτοι μὰ τὸν Δία οὐχ ὅμοιον. ἐν μὲν γὰρ τοῖσ ζῶσι καὶ δι’ εὐγένειαν καὶ δι’ ἀρετὴν ἄλλοσ ἄλλου φανερώτερόσ ἐστι, καὶ διὰ πλοῦτον τοῦτο συμβαίνει καὶ δι’ ἑτέρασ προφάσεισ ἀξιολόγουσ· ἐπὶ δὲ τῶν εἰκόνων μὴ τοὐναντίον λέγοι τισ ἂν ὥσ εἰσιν αὗται βελτιόνων ἀνδρῶν. οὐ γὰρ δἰ ἀγένειαν ἢ κακίαν τινὰ οὐκ ἐπιστάμεθα αὐτούσ, οἵ γε τῶν αὐτῶν τοῖσ λαμπροτάτοισ τετεύχασιν, ἀλλὰ διὰ μῆκοσ χρόνου τοῦτο γέγονεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION