Dio, Chrysostom, Orationes, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 2:

(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 2:)

ἐγὼ δὲ ἂν μὲν ὑμῖν ἀκούσασιν περί τινοσ τῶν μὴ πάνυ ἀναγκαίων φανῶ λέγων, δικαίωσ ἂν ἀμφότερά φημι δόξειν, ἅμα εὐήθησ καὶ περίεργοσ· ἐὰν δ’ ὡσ οἱο͂́ν τε καὶ περὶ μεγίστου πράγματοσ, καὶ τούτου σφόδρα φαύλωσ ἔχοντοσ, ὥστε δημοσίᾳ τὴν πόλιν ἀπ’ αὐτοῦ διαβεβλῆσθαι καὶ πάντασ ὑμᾶσ ἐπὶ πᾶσι τοῖσ ἄλλοισ εὐδοκιμοῦντασ καθ’ ἒν τοῦτο δόξησ οὐ προσηκούσησ τυγχάνειν, εἰκότωσ ἄν μοι χάριν ἔχοιτε καὶ νομίζοιτε εὔνουν ἑαυτοῖσ. δῆλον γὰρ ὡσ εἰ μὴ πάνυ τισ ὑμᾶσ ἀγαπᾷ, τοῖσ γε ἄλλοισ οὐθὲν μέλει δήπου τῶν ὑμῖν τινα φερόντων αἰσχύνην ἢ βλάβην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION