Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 51:

(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 51:)

ὃσ ἂν οὖν τῷ Διὶ φίλοσ ᾖ καὶ ὁμονοῇ πρὸσ ἐκεῖνον, ἔσθ’ ὅπωσ ἀδίκου τινὸσ ἐπιθυμήσει πράγματοσ ἢ πονηρόν τι καὶ αἰσχρὸν διανοηθήσεται; αὐτὸ δὲ τοῦτο ἐοίκε δηλοῦν καὶ ὅταν ἐγκωμιάζων τινὰ λέγῃ τῶν βασιλέων ̔ποιμένα λαῶν’.