Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 120:

(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 120:)

εἰ δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα καὶ γλῶττα καὶ χεῖρεσ ἀνθρώπῳ τοῦ παντὸσ ἄξια οὐ μόνον πρὸσ τὸ ἥδεσθαι ζῶντα, ἀλλὰ δύνασθαι ζῆν, τούτων οὐκ ἔλαττον, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον φίλοι χρήσιμοι.