Dio, Chrysostom, Orationes, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 3:

αὐτίκα τὰσ μὲν ἀλόγουσ ἡδονὰσ ὑποπτεύεισ, καθάπερ ἀνθρώπουσ κόλακασ, τοὺσ δὲ πόνουσ ὑπομένεισ, ἐλέγχουσ ὑπολαμβάνων εἶναι τῆσ ἀρετῆσ. ἐπειδὴ δὲ ὁρῶ σε, αὐτοκράτορ, ἐντυγχάνοντα τοῖσ παλαιοῖσ ἀνδράσι καὶσυνιέντα φρονίμων καὶ ἀκριβῶν λόγων, φημὶ δὴ σαφῶσ ἄνδρα εἶναι μακάριον, τὸν μεγίστην μὲν ἔχοντα δύναμιν μετὰ τοὺσ θεούσ, κάλλιστα δὲ τῷ δύνασθαι χρώμενον.