Aristophanes, Plutus, Episode

(아리스토파네스, Plutus, Episode)

ἡμῖν γὰρ ἀγαθῶν σωρὸσ ἐσ τὴν οἰκίαν ἐπεσπέπαικεν οὐδὲν ἠδικηκόσιν. οὕτω τὸ πλουτεῖν ἐστιν ἡδὺ πρᾶγμα δή. ἡ μὲν σιπύη μεστή ’στι λευκῶν ἀλφίτων, οἱ δ’ ἀμφορῆσ οἴνου μέλανοσ ἀνθοσμίου. ἅπαντα δ’ ἡμῖν ἀργυρίου καὶ χρυσίου τὰ σκευάρια πλήρη ’στίν, ὥστε θαυμάσαι. τὸ φρέαρ δ’ ἐλαίου μεστόν· αἱ δὲ λήκυθοι μύρου γέμουσι, τὸ δ’ ὑπερῷον ἰσχάδων. ὀξὶσ δὲ πᾶσα καὶ λοπάδιον καὶ χύτρα χαλκῆ γέγονε· τοὺσ δὲ πινακίσκουσ τοὺσ σαπροὺσ τοὺσ ἰχθυηροὺσ ἀργυροῦσ πάρεσθ’ ὁρᾶν. ὁ δ’ ἰπνὸσ γέγον’ ἡμῖν ἐξαπίνησ ἐλεφάντινοσ. στατῆρσι δ’ οἱ θεράποντεσ ἀρτιάζομεν χρυσοῖσ· ἀποψώμεσθα δ’ οὐ λίθοισ ἔτι, ἀλλὰ σκοροδίοισ ὑπὸ τρυφῆσ ἑκάστοτε. καὶ νῦν ὁ δεσπότησ μὲν ἔνδον βουθυτεῖ ὗν καὶ τράγον καὶ κριὸν ἐστεφανωμένοσ· ἐμὲ δ’ ἐξέπεμψεν ὁ καπνόσ. οὐχ οἱο͂́σ τε γὰρ ἔνδον μένειν ἦν. ἔδακνε γὰρ τὰ βλέφαρά μου. ἕπου μετ’ ἐμοῦ παιδάριον, ἵνα πρὸσ τὸν θεὸν ἰώμεν. ἐά τίσ ἔσθ’ ὁ προσιὼν οὑτοσί; ἀνὴρ πρότερον μὲν ἄθλιοσ, νῦν δ’ εὐτυχήσ. δῆλον ὅτι τῶν χρηστῶν τισ, ὡσ ἐοίκασ, εἶ. μάλιστ’. ἔπειτα τοῦ δέει; πρὸσ τὸν θεὸν ἥκω· μεγάλων γάρ μοὐστὶν ἀγαθῶν αἴτιοσ. ἐγὼ γὰρ ἱκανὴν οὐσίαν παρὰ τοῦ πατρὸσ λαβὼν ἐπήρκουν τοῖσ δεομένοισ τῶν φίλων, εἶναι νομίζων χρήσιμον πρὸσ τὸν βίον. ἦ πού σε ταχέωσ ἐπέλιπεν τὰ χρήματα. κομιδῇ μὲν οὖν. οὐκοῦν μετὰ ταῦτ’ ἦσθ’ ἄθλιοσ. κομιδῇ μὲν οὖν. κἀγὼ μὲν ᾤμην οὓσ τέωσ εὐηργέτησα δεομένουσ ἕξειν φίλουσ ὄντωσ βεβαίουσ, εἰ δεηθείην ποτέ· οἱ δ’ ἐξετρέποντο κοὐκ ἐδόκουν ὁρᾶν μ’ ἔτι. καὶ κατεγέλων δ’ εὖ οἶδ’ ὅτι. κομιδῇ μὲν οὖν· αὐχμὸσ γὰρ ὢν τῶν σκευαρίων μ’ ἀπώλεσεν. ἀλλ’ οὐχὶ νῦν. ἀνθ’ ὧν ἐγὼ πρὸσ τὸν θεὸν προσευξόμενοσ ἥκω δικαίωσ ἐνθάδε. τὸ τριβώνιον δὲ τί δύναται πρὸσ τῶν θεῶν, ὃ φέρει μετὰ σοῦ τὸ παιδάριον τουτί; φράσον. καὶ τοῦτ’ ἀναθήσων ἔρχομαι πρὸσ τὸν θεόν. μῶν οὖν ἐμυήθησ δῆτ’ ἐν αὐτῷ τὰ μεγάλα; οὐκ ἀλλ’ ἐνερρίγωσ’ ἔτη τριακαίδεκα. τὰ δ’ ἐμβάδια; καὶ ταῦτα συνεχειμάζετο. καὶ ταῦτ’ ἀναθήσων ἔφερεσ οὖν; νὴ τὸν Δία. χαρίεντά γ’ ἥκεισ δῶρα τῷ θεῷ φέρων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION