헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΠλυτυσ́01́0́4́

(아리스토파네스, Plutus, Prologue 4:)

μέγασ δὲ βασιλεὺσ οὐχὶ διὰ τοῦτον κομᾷ; ἐκκλησία δ’ οὐχὶ διὰ τοῦτον γίγνεται; τί δέ; τὰσ τριήρεισ οὐ σὺ πληροῖσ; εἰπέ μοι. τὸ δ’ ἐν Κορίνθῳ ξενικὸν οὐχ οὗτοσ τρέφει; ὁ Πάμφιλοσ δ’ οὐχι διὰ τοῦτον κλαύσεται; ὁ βελονοπώλησ δ’ οὐχὶ μετὰ τοῦ Παμφίλου; Ἀγύρριοσ δ’ οὐχὶ διὰ τοῦτον πέρδεται; Φιλέψιοσ δ’ οὐχ ἕνεκα σοῦ μύθουσ λέγει; ἡ ξυμμαχία δ’ οὐ διὰ σὲ τοῖσ Αἰγυπτίοισ; ἐρᾷ δὲ Λαὶ̈σ οὐ διὰ σὲ Φιλωνίδου; ὁ Τιμοθέου δὲ πύργοσ ‐ ἐμπέσοι γέ σοι. τὰ δὲ πράγματ’ οὐχὶ διὰ σὲ πάντα πράττεται; μονώτατοσ γὰρ εἶ σὺ πάντων αἴτιοσ καὶ τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν, εὖ ἴσθ’ ὅτι. κρατοῦσι γοῦν κἀν τοῖσ πολέμοισ ἑκάστοτε, ἐφ’ οἷσ οὗτοσ ἐπικαθέζηται μόνον. ἐγὼ τοσαῦτα δυνατόσ εἰμ’ εἷσ ὢν ποιεῖν; καὶ ναὶ μὰ Δία τούτων γε πολλῷ πλείονα· ὥστ’ οὐδὲ μεστὸσ σοῦ γέγον’ οὐδεὶσ πώποτε. τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ἐστὶ πάντων πλησμονή, ἔρωτοσ ἄρτων μουσικῆσ τραγημάτων τιμῆσ πλακούντων ἀνδραγαθίασ ἰσχάδων φιλοτιμίασ μάζησ στρατηγίασ φακῆσ· σοῦ δ’ ἐγένετ’ οὐδεὶσ μεστὸσ οὐδεπώποτε. ἀλλ’ ἢν τάλαντά τισ λάβῃ τριακαίδεκα, πολὺ μᾶλλον ἐπιθυμεῖ λαβεῖν ἑκκαίδεκα· κἂν ταῦτ’ ἀνύσηται, τετταράκοντα βούλεται, ἤ φησιν εἶν ἀβίωτον αὑτῷ τὸν βίον. εὖ τοι λέγειν ἔμοιγε φαίνεσθον πάνυ· πλὴν ἓν μόνον δέδοικα. φράζε τοῦ πέρι; ὅπωσ ἐγὼ τὴν δύναμιν ἣν ὑμεῖσ φατε ἔχειν με, ταύτησ δεσπότησ γενήσομαι. νὴ τὸν Δί’ ἀλλὰ καὶ λέγουσι πάντεσ ὡσ δειλότατόν ἐσθ’ ὁ Πλοῦτοσ. ἥκιστ’, ἀλλά με τοιχωρύχοσ τισ διέβαλ’. ἐσδὺσ γάρ ποτε οὐκ εἶχεν ἐσ τὴν οἰκίαν οὐδὲν λαβεῖν, εὑρὼν ἁπαξάπαντα κατακεκλῃμένα· εἶτ’ ὠνόμασέ μου τὴν πρόνοιαν δειλίαν. μή νυν μελέτω σοι μηδέν· ὡσ ἐὰν γένῃ ἀνὴρ πρόθυμοσ αὐτὸσ ἐσ τὰ πράγματα, βλέποντ’ ἀποδείξω σ’ ὀξύτερον τοῦ Λυγκέωσ. πῶσ οὖν δυνήσει τοῦτο δρᾶσαι θνητὸσ ὤν; ἔχω τιν’ ἀγαθὴν ἐλπίδ’ ἐξ ὧν εἶπέ μοι ὁ Φοῖβοσ αὐτὸσ Πυθικὴν σείσασ δάφνην. κἀκεῖνοσ οὖν σύνοιδε ταῦτα; φήμ’ ἐγώ. ὁρᾶτε. μὴ φρόντιζε μηδὲν ὦγαθέ. ἐγὼ γάρ, εὖ τοῦτ’ ἴσθι, κεἰ δεῖ μ’ ἀποθανεῖν, αὐτὸσ διαπράξω ταῦτα. κἂν βούλῃ γ’, ἐγώ. πολλοὶ δ’ ἔσονται χἄτεροι νῷν ξύμμαχοι, ὅσοισ δικαίοισ οὖσιν οὐκ ἦν ἄλφιτα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Plutus, Prologue 4:

(아리스토파네스, Plutus, Prologue 4:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION