헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΞψροπαέ4́5́

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 5)

ἐπεὶ δ’ ἐκεῖνοι ᾤχοντο, ὁ Κῦροσ εἶπεν· ὡρ́α δή, ὦ Μῆδοι καὶ Ἀρμένιοι, δειπνεῖν πᾶσιν ἡμῖν· παρεσκεύασται δὲ ὑμῖν τὰ ἐπιτήδεια ὡσ ἡμεῖσ βέλτιστα ἐδυνάμεθα. ἀλλ’ ἴτε καὶ ἡμῖν πέμπετε τοῦ πεποιημένου σίτου τὸν ἥμισυν· ἱκανὸσ δὲ ἀμφοτέροισ πεποίηται· ὄψον δὲ μὴ πέμπετε μηδὲ πιεῖν· ἱκανὰ γὰρ ἔχομεν παρ’ ἡμῖν αὐτοῖσ παρεσκευασμένα. καὶ ὑμεῖσ δέ, ὦ Ὑρκάνιοι, ἔφη, διάγετε αὐτοὺσ ἐπὶ τὰσ σκηνάσ, τοὺσ μὲν ἄρχοντασ ἐπὶ τὰσ μεγίστασ, γιγνώσκετε δέ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ὡσ ἂν δοκῇ κάλλιστα ἔχειν·

καὶ αὐτοὶ δὲ δειπνεῖτε ὅπουπερ ἥδιστον ὑμῖν· σῶαι μὲν γὰρ ὑμῖν καὶ ἀκέραιοι αἱ σκηναί· παρεσκεύασται δὲ καὶ <ὑμῖν> ἐνθάδε ὥσπερ καὶ τούτοισ. καὶ τοῦτο δὲ ἴστε ἀμφότεροι ὅτι τὰ μὲν ἔξω ὑμῖν ἡμεῖσ νυκτοφυλακήσομεν, τὰ δ’ ἐν ταῖσ σκηναῖσ αὐτοὶ ὁρᾶτε καὶ τὰ ὅπλα εὖ τίθεσθε·

οἱ γὰρ ἐν ταῖσ σκηναῖσ οὔπω φίλοι ἡμῖν. οἱ μὲν δὴ Μῆδοι καὶ οἱ ἀμφὶ Τιγράνην ἐλοῦντο, καί, ἦν γὰρ παρεσκευασμένα, καὶ ἱμάτια μεταλαβόντεσ ἐδείπνουν, καὶ οἱ ἵπποι αὐτοῖσ εἶχον τὰ ἐπιτήδεια·

καὶ τοῖσ Πέρσαισ δὲ ἔπεμπον τῶν ἄρτων τοὺσ ἡμίσεισ. ὄψον δὲ οὐκ ἔπεμπον οὐδ’ οἶνον, οἰόμενοι ἔχειν τοὺσ ἀμφὶ Κῦρον ἔτι ἄφθονα ταῦτα. ὁ δὲ Κῦροσ ταῦτα ἔλεγεν ὄψον μὲν τὸν λιμόν, πιεῖν δ’ ἀπὸ τοῦ παραρρέοντοσ ποταμοῦ. ὁ μὲν οὖν Κῦροσ δειπνίσασ τοὺσ Πέρσασ, ἐπεὶ συνεσκότασε, κατὰ πεμπάδασ καὶ κατὰ δεκάδασ πολλοὺσ αὐτῶν διέπεμψε καὶ ἐκέλευσε κύκλῳ τοῦ στρατοπέδου κρυπτεύειν, νομίζων ἅμα μὲν φυλακὴν ἔσεσθαι, ἄν τισ ἔξωθεν προσίῃ, ἅμα δέ, ἄν τισ ἔξω φέρων χρήματα ἀποδιδράσκῃ, ἁλώσεσθαι αὐτόν·

καὶ ἐγένετο οὕτω· πολλοὶ μὲν γὰρ ἀπεδίδρασκον, πολλοὶ δὲ ἑάλωσαν. ὁ δὲ Κῦροσ τὰ μὲν χρήματα τοὺσ λαβόντασ εἰά ἔχειν, τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ ἀποσφάξαι ἐκέλευσεν·

ὥστε τοῦ λοιποῦ οὐδὲ βουλόμενοσ ἂν ηὑρ͂εσ ῥᾳδίωσ τὸν νύκτωρ πορευόμενον. οἱ μὲν δὴ Πέρσαι οὕτω διῆγον·

οἱ δὲ Μῆδοι καὶ ἔπινον καὶ εὐωχοῦντο καὶ ηὐλοῦντο καὶ πάσησ εὐθυμίασ ἐνεπίμπλαντο· πολλὰ γὰρ καὶ τὰ τοιαῦτα ἥλω, ὥστε μὴ ἀπορεῖν ἔργου τοὺσ ἐγρηγορότασ. ὁ δὲ Κυαξάρησ ὁ τῶν Μήδων βασιλεὺσ τὴν μὲν νύκτα ἐν ᾗ ἐξῆλθεν ὁ Κῦροσ αὐτόσ τε ἐμεθύσκετο μεθ’ ὧνπερ ἐσκήνου ὡσ ἐπ’ εὐτυχίᾳ, καὶ τοὺσ ἄλλουσ δὲ Μήδουσ ᾤετο παρεῖναι ἐν τῷ στρατοπέδῳ πλὴν ὀλίγων, ἀκούων θόρυβον πολύν·

οἱ γὰρ οἰκέται τῶν Μήδων, ἅτε τῶν δεσποτῶν ἀπεληλυθότων, ἀνειμένωσ ἔπινον καὶ ἐθορύβουν, ἄλλωσ τε καὶ ἐκ τοῦ Ἀσσυρίου στρατεύματοσ καὶ οἶνον καὶ ἄλλα πολλὰ εἰληφότεσ. ἐπεὶ δὲ ἡμέρα ἐγένετο, καὶ ἐπὶ θύρασ οὐδεὶσ ἧκε πλὴν οἵπερ καὶ συνεδείπνουν, καὶ τὸ στρατόπεδον ἤκουε κενὸν εἶναι τῶν Μήδων καὶ τῶν ἱππέων, καὶ ἑώρα, ἐπειδὴ ἐξῆλθεν, οὕτωσ ἔχοντα, ἐνταῦθα δὴ ἐβριμοῦτό τε τῷ Κύρῳ καὶ τοῖσ Μήδοισ τῷ καταλιπόντασ αὐτὸν ἔρημον οἴχεσθαι, καὶ εὐθύσ, ὥσπερ λέγεται ὠμὸσ εἶναι καὶ ἀγνώμων, τῶν παρόντων κελεύει τινὰ λαβόντα τοὺσ ἑαυτοῦ ἱππέασ πορεύεσθαι ὡσ τάχιστα ἐπὶ τὸ ἀμφὶ Κῦρον στράτευμα καὶ λέγειν τάδε.

ὠίμην μὲν ἔγωγε, οὐδ’ ἂν σέ, ὦ Κῦρε, περὶ ἐμοῦ οὕτωσ ἀπρονοήτωσ βουλεῦσαι, εἰ δὲ Κῦροσ οὕτω γιγνώσκοι, οὐκ ἂν ὑμᾶσ, ὦ Μῆδοι, ἐθελῆσαι οὕτωσ ἔρημον ἐμὲ καταλιπεῖν.

καὶ νῦν, ἂν μὲν Κῦροσ βούληται, εἰ δὲ μή, ὑμεῖσ γε τὴν ταχίστην πάρεστε. ταῦτα δὴ ἐπέστειλεν.

ὁ δὲ ταττόμενοσ πορεύεσθαι ἔφη· καὶ πῶσ, ὦ δέσποτα, ἐγὼ εὑρήσω ἐκείνουσ; πῶσ δὲ Κῦροσ, ἔφη, καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἐφ’ οὓσ ἐπορεύοντο; ὅτι νὴ Δί’, ἔφη, ἀκούω ἀφεστηκότασ τῶν πολεμίων Ὑρκανίουσ τινὰσ καὶ ἐλθόντασ δεῦρο οἴχεσθαι ἡγουμένουσ αὐτῷ. ἀκούσασ δὲ ταῦτα ὁ Κυαξάρησ πολὺ μᾶλλον ἔτι τῷ Κύρῳ ὠργίζετο τῷ μηδ’ εἰπεῖν αὐτῷ ταῦτα, καὶ πολλῇ σπουδῇ μᾶλλον ἔπεμπεν ἐπὶ τοὺσ Μήδουσ, ὡσ ψιλώσων αὐτόν, καὶ ἰσχυρότερον ἔτι ἢ πρόσθεν τοῖσ Μήδοισ ἀπειλῶν ἀπεκάλει, καὶ τῷ πεμπομένῳ δὲ ἠπείλει, εἰ μὴ ἰσχυρῶσ ταῦτα ἀπαγγέλλοι.

ὁ μὲν δὴ πεμπόμενοσ ἐπορεύετο ἔχων τοὺσ ἑαυτοῦ ἱππέασ ὡσ ἑκατόν, ἀνιώμενοσ ὅτι οὐ καὶ αὐτὸσ τότε ἐπορεύθη μετὰ τοῦ Κύρου.

ἐν δὲ τῇ ὁδῷ πορευόμενοι διασχισθέντεσ τρίβῳ τινὶ ἐπλανῶντο, καὶ οὐ πρόσθεν ἀφίκοντο ἐπὶ τὸ φίλιον στράτευμα πρὶν ἐντυχόντεσ ἀποχωροῦσί τισι τῶν Ἀσσυρίων ἠνάγκασαν αὐτοὺσ ἡγεῖσθαι· καὶ οὕτωσ ἀφικνοῦνται τὰ πυρὰ κατιδόντεσ ἀμφὶ μέσασ πωσ νύκτασ. ἐπεὶ δὲ ἐγένοντο πρὸσ τῷ στρατοπέδῳ, οἱ φύλακεσ, ὥσπερ εἰρημένον ἦν ὑπὸ Κύρου, οὐκ εἰσέφρηκαν αὐτοὺσ πρὸ ἡμέρασ.

ἐπεὶ δὲ ἡμέρα ὑπέφαινε, πρῶτον μὲν τοὺσ μάγουσ καλέσασ ὁ Κῦροσ τὰ τοῖσ θεοῖσ νομιζόμενα ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ ἀγαθοῖσ ἐξαιρεῖσθαι ἐκέλευε. καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ ταῦτα εἶχον·

ὁ δὲ συγκαλέσασ τοὺσ ὁμοτίμουσ εἶπεν· ἄνδρεσ, ὁ μὲν θεὸσ προφαίνει πολλὰ κἀγαθά· ἡμεῖσ δὲ οἱ Πέρσαι ἐν τῷ παρόντι ὀλίγοι ἐσμὲν ὡσ ἐγκρατεῖσ εἶναι αὐτῶν. εἴτε γὰρ ὁπόσα ἂν προσεργασώμεθα, μὴ φυλάξομεν, πάλιν ταῦτα ἀλλότρια ἔσται· εἴτε καταλείψομέν τινασ ἡμῶν αὐτῶν φύλακασ ἐπὶ τοῖσ ἐφ’ ἡμῖν γιγνομένοισ, αὐτίκα οὐδεμίαν ἰσχὺν ἔχοντεσ ἀναφανούμεθα. δοκεῖ οὖν μοι ὡσ τάχιστα ἰέναι τινὰ ὑμῶν εἰσ Πέρσασ καὶ διδάσκειν ἅπερ ἐγὼ λέγω, καὶ κελεύειν ὡσ τάχιστα ἐπιπέμπειν στράτευμα, εἴπερ ἐπιθυμοῦσι Πέρσαι τὴν ἀρχὴν τῆσ Ἀσίασ αὐτοῖσ καὶ τὴν κάρπωσιν γενέσθαι.

ἴθι μὲν οὖν σύ, ἔφη, ὁ πρεσβύτατοσ, καὶ ἰὼν ταῦτα λέγε, καὶ ὅτι οὓσ ἂν πέμπωσι στρατιώτασ, ἐπειδὰν ἔλθωσι παρ’ ἐμέ, ἐμοὶ μελήσει περὶ τροφῆσ αὐτοῖσ.

ἃ δ’ ἔχομεν ἡμεῖσ, ὁρᾷσ μὲν αὐτόσ, κρύπτε δὲ τούτων μηδέν, ὅ τι δὲ τούτων ἐγὼ πέμπων εἰσ Πέρσασ καλῶσ καὶ νομίμωσ ποιοίην ἂν τὰ μὲν πρὸσ τοὺσ θεοὺσ τὸν πατέρα ἐρώτα, τὰ δὲ πρὸσ τὸ κοινὸν τὰσ ἀρχάσ. πεμψάντων δὲ καὶ ὀπτῆρασ ὧν πράττομεν καὶ φραστῆρασ ὧν ἐρωτῶμεν. καὶ σὺ μέν, ἔφη, συσκευάζου καὶ τὸν λόχον προπομπὸν ἄγε. ἐκ τούτου δὲ καὶ τοὺσ Μήδουσ ἐκάλει, καὶ ἅμα ὁ παρὰ τοῦ Κυαξάρου ἄγγελοσ παρίσταται, καὶ ἐν πᾶσι τήν τε πρὸσ Κῦρον ὀργὴν καὶ τὰσ πρὸσ Μήδουσ ἀπειλὰσ αὐτοῦ ἔλεγε·

καὶ τέλοσ εἶπεν ὅτι ἀπιέναι Μήδουσ κελεύει, καὶ εἰ Κῦροσ μένειν βούλεται. οἱ μὲν οὖν Μῆδοι ἀκούσαντεσ τοῦ ἀγγέλου ἐσίγησαν, ἀποροῦντεσ μὲν πῶσ χρὴ καλοῦντοσ ἀπειθεῖν, φοβούμενοι δὲ πῶσ χρὴ ἀπειλοῦντι ὑπακοῦσαι, ἄλλωσ τε καὶ εἰδότεσ τὴν ὠμότητα αὐτοῦ.

ὁ δὲ Κῦροσ εἶπεν·

ἀλλ’ ἐγώ, ὦ ἄγγελέ τε καὶ Μῆδοι, οὐδέν, ἔφη, θαυμάζω εἰ Κυαξάρησ, πολλοὺσ μὲν πολεμίουσ τότ’ ἰδών, ἡμᾶσ δὲ οὐκ εἰδὼσ ὅ τι πράττομεν, ὀκνεῖ περί τε ἡμῶν καὶ περὶ αὑτοῦ· ἐπειδὰν δὲ αἴσθηται πολλοὺσ μὲν τῶν πολεμίων ἀπολωλότασ, πάντασ δὲ ἀπεληλαμένουσ, πρῶτον μὲν παύσεται φοβούμενοσ, ἔπειτα γνώσεται, ὅτι οὐ νῦν ἔρημοσ γίγνεται, ἡνίκα οἱ φίλοι αὐτοῦ τοὺσ ἐκείνου ἐχθροὺσ ἀπολλύουσιν. ἀλλὰ μὴν μέμψεώσ γε πῶσ ἐσμὲν ἄξιοι, εὖ τε ποιοῦντεσ ἐκεῖνον καὶ οὐδὲ ταῦτα αὐτοματίσαντεσ;

ἀλλ’ ἐγὼ μὲν ἐκεῖνον ἔπεισα ἐᾶσαί με λαβόντα ὑμᾶσ ἐξελθεῖν· ὑμεῖσ δὲ οὐχ ὡσ ἐπιθυμοῦντεσ τῆσ ἐξόδου ἠρωτήσατε εἰ ἐξίοιτε καὶ νῦν δεῦρο ἥκετε, ἀλλ’ ὑπ’ ἐκείνου κελευσθέντεσ ἐξιέναι ὅτῳ ὑμῶν μὴ ἀχθομένῳ εἰή. καὶ ἡ ὀργὴ οὖν αὕτη σάφ’ οἶδα ὑπό τε τῶν ἀγαθῶν πεπανθήσεται καὶ σὺν τῷ φόβῳ λήγοντι ἄπεισι. νῦν μὲν οὖν, ἔφη, σύ τε, ὦ ἄγγελε, ἀνάπαυσαι, ἐπεὶ καὶ πεπόνηκασ, ἡμεῖσ τε, ὦ Πέρσαι, ἐπεὶ προσδεχόμεθα πολεμίουσ ἤτοι μαχουμένουσ γε ἢ πεισομένουσ παρέσεσθαι, ταχθῶμεν ὡσ κάλλιστα·

οὕτω γὰρ ὁρωμένουσ εἰκὸσ πλέον προανύτειν ὧν χρῄζομεν. σὺ δ’, ἔφη, ὁ τῶν Ὑρκανίων ἄρχων, ὑπόμεινον προστάξασ τοῖσ ἡγεμόσι τῶν σῶν στρατιωτῶν ἐξοπλίζειν αὐτούσ. ἐπεὶ δὲ ταῦτα ποιήσασ ὁ Ὑρκάνιοσ προσῆλθε, λέγει ὁ Κῦροσ·

ἐγὼ δέ, ἔφη, ὦ Ὑρκάνιε, ἥδομαι αἰσθανόμενοσ ὅτι οὐ μόνον φιλίαν ἐπιδεικνύμενοσ πάρει, ἀλλὰ καὶ ξύνεσιν φαίνῃ μοι ἔχειν. καὶ νῦν ὅτι συμφέρει ἡμῖν ταὐτὰ δῆλον· ἐμοί τε γὰρ πολέμιοι Ἀσσύριοι, σοί τε νῦν ἔτι ἐχθίονέσ εἰσιν ἢ ἐμοί· οὕτωσ οὖν ἡμῖν ἀμφοτέροισ βουλευτέον ὅπωσ τῶν μὲν νῦν παρόντων μηδεὶσ ἀποστατήσει ἡμῖν συμμάχων, ἄλλουσ δέ, ἂν δυνώμεθα, προσληψόμεθα.

τοῦ δὲ Μήδου ἤκουεσ ἀποκαλοῦντοσ τοὺσ ἱππέασ· εἰ δ’ οὗτοι ἀπίασιν, ἡμεῖσ μόνοι οἱ πεζοὶ μενοῦμεν. οὕτωσ οὖν δεῖ ποιεῖν ἐμὲ καὶ σὲ ὅπωσ ὁ ἀποκαλῶν οὗτοσ καὶ αὐτὸσ μένειν παρ’ ἡμῖν βουλήσεται.

σὺ μὲν οὖν εὑρὼν σκηνὴν δὸσ αὐτῷ ὅπου κάλλιστα διάξει πάντα τὰ δέοντα ἔχων· ἐγὼ δ’ αὖ πειράσομαι αὐτῷ ἔργον τι προστάξαι ὅπερ αὐτὸσ ἥδιον πράξει ἢ ἄπεισι· καὶ διαλέγου δὲ αὐτῷ ὁπόσα ἐλπὶσ γενέσθαι ἀγαθὰ πᾶσι τοῖσ φίλοισ, ἂν ταῦτ’ εὖ γένηται· ποιήσασ μέντοι ταῦτα ἧκε πάλιν παρ’ ἐμέ. ὁ μὲν δὴ Ὑρκάνιοσ τὸν Μῆδον ᾤχετο ἄγων ἐπὶ σκηνήν·

ὁ δ’ εἰσ Πέρσασ ἰὼν παρῆν συνεσκευασμένοσ· ὁ δὲ Κῦροσ αὐτῷ ἐπέστελλε πρὸσ μὲν Πέρσασ λέγειν ἃ καὶ πρόσθεν ἐν τῷ λόγῳ δεδήλωται, Κυαξάρῃ δὲ ἀποδοῦναι τὰ γράμματα. ἀναγνῶναι δέ σοι καὶ τὰ ἐπιστελλόμενα, ἔφη, βούλομαι, ἵνα εἰδὼσ αὐτὰ ὁμολογῇσ, ἄν τί σε πρὸσ ταῦτα ἐρωτᾷ. ἐνῆν δὲ ἐν τῇ ἐπιστολῇ τάδε. Κῦροσ Κυαξάρῃ χαίρειν.

ἡμεῖσ σε οὔτε ἔρημον κατελίπομεν· οὐδεὶσ γάρ, ὅταν ἐχθρῶν κρατῇ, τότε φίλων ἔρημοσ γίγνεται· οὐδὲ μὴν ἀποχωροῦντέσ γέ σε οἰόμεθα ἐν κινδύνῳ καθιστάναι· ἀλλὰ ὅσῳ πλέον ἀπέχομεν, τοσούτῳ πλέονά σοι τὴν ἀσφάλειαν ποιεῖν νομίζομεν· οὐ γὰρ οἱ ἐγγύτατα τῶν φίλων καθήμενοι μάλιστα τοῖσ φίλοισ τὴν ἀσφάλειαν παρέχουσιν, ἀλλ’ οἱ τοὺσ ἐχθροὺσ μήκιστον ἀπελαύνοντεσ μᾶλλον τοὺσ φίλουσ ἐν ἀκινδύνῳ καθιστᾶσι.

σκέψαι δὲ οἱῴ ὄντι μοι περὶ σὲ οἱο͂σ ὢν περὶ ἐμὲ ἔπειτά μοι μέμφῃ.

ἐγὼ μέν γέ σοι ἤγαγον συμμάχουσ, οὐχ ὅσουσ σὺ ἔπεισασ, ἀλλ’ ὁπόσουσ ἐγὼ πλείστουσ ἐδυνάμην· σὺ δέ μοι ἔδωκασ μὲν ἐν τῇ φιλίᾳ ὄντι ὅσουσ πεῖσαι δυνασθείην· νῦν δ’ ἐν τῇ πολεμίᾳ ὄντοσ οὐ τὸν θέλοντα ἀλλὰ πάντασ ἀποκαλεῖσ. τοιγαροῦν τότε μὲν ᾠόμην ἀμφοτέροισ ὑμῖν χάριν ὀφείλειν·

νῦν δὲ σύ με ἀναγκάζεισ σοῦ μὲν ἐπιλαθέσθαι, τοῖσ δὲ ἀκολουθήσασι πειρᾶσθαι πᾶσαν τὴν χάριν ἀποδιδόναι. οὐ μέντοι ἔγωγε σοὶ ὅμοιοσ δύναμαι γενέσθαι, ἀλλὰ καὶ νῦν πέμπων ἐπὶ στράτευμα εἰσ Πέρσασ ἐπιστέλλω, ὁπόσοι ἂν ἰώσιν ὡσ ἐμέ, ἤν τι σὺ αὐτῶν δέῃ πρὶν ἡμᾶσ ἐλθεῖν, σοὶ ὑπάρχειν, οὐχ ὅπωσ ἂν θέλωσιν, ἀλλ’ ὅπωσ ἂν σὺ βούλῃ χρῆσθαι αὐτοῖσ.

συμβουλεύω δέ σοι καίπερ νεώτεροσ ὢν μὴ ἀφαιρεῖσθαι ἃ ἂν δῷσ, ἵνα μή σοι ἀντὶ χαρίτων ἔχθραι ὀφείλωνται, μηδ’ ὅταν τινὰ βούλῃ πρὸσ σὲ ταχὺ ἐλθεῖν, ἀπειλοῦντα μεταπέμπεσθαι, μηδὲ φάσκοντα ἔρημον εἶναι ἅμα πολλοῖσ ἀπειλεῖν, ἵνα μὴ διδάσκῃσ αὐτοὺσ σοῦ μὴ φροντίζειν.

ἡμεῖσ δὲ πειρασόμεθα παρεῖναι, ὅταν τάχιστα διαπραξώμεθα ἃ σοί τ’ ἂν καὶ ἡμῖν νομίζομεν πραχθέντα κοινὰ γενέσθαι ἀγαθά.

ἔρρωσο. ταύτην αὐτῷ ἀπόδοσ καὶ ὅ τι ἄν σε τούτων ἐρωτᾷ, ᾗ γέγραπται σύμφαθι.

καὶ γὰρ ἐγὼ ἐπιστέλλω σοι περὶ Περσῶν ᾗπερ γέγραπται. τούτῳ μὲν οὕτωσ εἶπε, καὶ δοὺσ τὴν ἐπιστολὴν ἀπέπεμπε, προσεντειλάμενοσ οὕτω σπεύδειν ὥσπερ οἶδεν ὅτι συμφέρει ταχὺ παρεῖναι. ἐκ τούτου δὲ ἑώρα μὲν ἐξωπλισμένουσ ἤδη πάντασ καὶ τοὺσ Μήδουσ καὶ τοὺσ Ὑρκανίουσ καὶ τοὺσ ἀμφὶ Τιγράνην·

καὶ οἱ Πέρσαι δὲ ἐξωπλισμένοι ἦσαν· ἤδη δέ τινεσ τῶν προσχώρων καὶ ἵππουσ ἀπῆγον καὶ ὅπλα ἀπέφερον. ὁ δὲ τὰ μὲν παλτὰ ὅπουπερ τοὺσ πρόσθεν καταβάλλειν ἐκέλευσε, καὶ ἔκαιον οἷσ τοῦτο ἔργον ἦν ὁπόσων μὴ αὐτοὶ ἐδέοντο·

τοὺσ δ’ ἵππουσ ἐκέλευε φυλάττειν μένοντασ τοὺσ ἀγαγόντασ ἑώσ ἄν τι σημανθῇ αὐτοῖσ· τοὺσ δὲ ἄρχοντασ τῶν ἱππέων καὶ Ὑρκανίων καλέσασ τοιάδε ἔλεξεν. ἄνδρεσ φίλοι τε καὶ σύμμαχοι, μὴ θαυμάζετε ὅτι πολλάκισ ὑμᾶσ συγκαλῶ·

καινὰ γὰρ ἡμῖν ὄντα τὰ παρόντα πολλὰ αὐτῶν ἐστιν ἀσύντακτα· ἃ δ’ ἂν ἀσύντακτα ᾖ, ἀνάγκη ταῦτα ἀεὶ πράγματα παρέχειν, ἑώσ ἂν χώραν λάβῃ. καὶ νῦν ἔστι μὲν ἡμῖν πολλὰ τὰ αἰχμάλωτα χρήματα, καὶ ἄνδρεσ ἐπ’ αὐτοῖσ·

διὰ δὲ τὸ μήτε ἡμᾶσ εἰδέναι ποῖα τούτων ἑκάστου ἐστὶν ἡμῶν, μήτε τούτουσ εἰδέναι ὅστισ ἑκάστῳ αὑτῶν δεσπότησ, περαίνοντασ μὲν δὴ τὰ δέοντα οὐ πάνυ ἔστιν ὁρᾶν αὐτῶν πολλούσ, ἀποροῦντασ δὲ ὅ τι χρὴ ποιεῖν σχεδὸν πάντασ. ὡσ οὖν μὴ οὕτωσ ἔχῃ, διορίσατε αὐτά·

καὶ ὅστισ μὲν ἔλαβε σκηνὴν ἔχουσαν ἱκανὰ καὶ σῖτα καὶ ποτὰ καὶ τοὺσ ὑπηρετήσοντασ καὶ στρωμνὴν καὶ ἐσθῆτα καὶ τἆλλα οἷσ οἰκεῖται σκηνὴ καλῶσ στρατιωτική, ἐνταῦθα μὲν οὐδὲν ἄλλο δεῖ προσγενέσθαι ἢ τὸν λαβόντα εἰδέναι ὅτι τούτων ὡσ οἰκείων ἐπιμέλεσθαι δεῖ· ὅστισ δ’ εἰσ ἐνδεόμενά του κατεσκήνωσε, τούτοισ ὑμεῖσ σκεψάμενοι τὸ ἐλλεῖπον ἐκπληρώσατε, πολλὰ δὲ καὶ τὰ περιττὰ οἶδ’ ὅτι ἔσται· πλείω γὰρ ἅπαντα ἢ κατὰ τὸ ἡμέτερον πλῆθοσ εἶχον οἱ πολέμιοι.

ἦλθον δὲ πρὸσ ἐμὲ καὶ χρημάτων ταμίαι, οἵ τε τοῦ Ἀσσυρίων βασιλέωσ καὶ ἄλλων δυναστῶν, οἳ ἔλεγον ὅτι χρυσίον εἰή παρὰ σφίσιν ἐπίσημον, δασμούσ τινασ λέγοντεσ. καὶ ταῦτα οὖν κηρύττετε πάντα ἀποφέρειν πρὸσ ὑμᾶσ ὅπου ἂν καθέζησθε·

καὶ φόβον ἐπιτίθεσθε τῷ μὴ ποιοῦντι τὸ παραγγελλόμενον· ὑμεῖσ δὲ διάδοτε λαβόντεσ ἱππεῖ μὲν τὸ διπλοῦν, πεζῷ δὲ τὸ ἁπλοῦν, ἵνα ἔχητε, ἤν τινοσ προσδέησθε, καὶ ὅτου ὠνήσεσθε. τὴν δ’ ἀγορὰν τὴν οὖσαν ἐν τῷ στρατοπέδῳ κηρυξάτω μὲν ἤδη, ἔφη, μὴ ἀδικεῖν μηδένα, πωλεῖν δὲ τοὺσ καπήλουσ ὅ τι ἔχει ἕκαστοσ πράσιμον, καὶ ταῦτα διαθεμένουσ ἄλλα ἄγειν, ὅπωσ <εὖ> οἰκῆται ἡμῖν τὸ στρατόπεδον.

ταῦτα μὲν ἐκήρυττον εὐθύσ.

οἱ δὲ Μῆδοι καὶ Ὑρκάνιοι εἶπον ὧδε· καὶ πῶσ ἄν, ἔφασαν, ἡμεῖσ ἄνευ σοῦ καὶ τῶν σῶν διανέμοιμεν ταῦτα; ὁ δ’ αὖ Κῦροσ πρὸσ τοῦτον τὸν λόγον ὧδε προσηνέχθη·

ἦ γὰρ οὕτωσ, ἔφη, ὦ ἄνδρεσ, γιγνώσκετε ὡσ ὅ τι ἂν δέῃ πραχθῆναι, ἐπὶ πᾶσι πάντασ ἡμᾶσ δεήσει παρεῖναι, καὶ οὔτε ἐγὼ ἀρκέσω πράττων τι πρὸ ὑμῶν ὅ τι ἂν δέῃ, οὔτε ὑμεῖσ πρὸ ἡμῶν; καὶ πῶσ ἂν ἄλλωσ πλείω μὲν πράγματα ἔχοιμεν, μείω δὲ διαπραττοίμεθα ἢ οὕτωσ; ἀλλ’ ὁρᾶτε, ἔφη·

ἡμεῖσ μὲν γὰρ διεφυλάξαμέν τε ὑμῖν τάδε, καὶ ὑμεῖσ ἡμῖν πιστεύετε καλῶσ διαπεφυλάχθαι· ὑμεῖσ δ’ αὖ διανείματε, καὶ ἡμεῖσ πιστεύσομεν ὑμῖν καλῶσ διανενεμηκέναι. καὶ ἄλλο δέ τι αὖ ἡμεῖσ πειρασόμεθα κοινὸν ἀγαθὸν πράττειν.

ὁρᾶτε γὰρ δή, ἔφη, νυνὶ πρῶτον ἵπποι ὅσοι ἡμῖν πάρεισιν, οἱ δὲ προσάγονται· τούτουσ οὖν εἰ μὲν ἐάσομεν ἀναμβάτουσ, ὠφελήσουσι μὲν οὐδὲν ἡμᾶσ, πράγματα δὲ παρέξουσιν ἐπιμέλεσθαι· ἢν δὲ ἱππέασ ἐπ’ αὐτοὺσ καταστήσωμεν, ἅμα πραγμάτων τε ἀπαλλαξόμεθα καὶ ἰσχὺν ἡμῖν αὐτοῖσ προσθησόμεθα. εἰ μὲν οὖν ἄλλουσ ἔχετε οἷστισιν ἂν δοίητε αὐτούσ, μεθ’ ὧν ἂν καὶ κινδυνεύοιτε ἥδιον, εἴ τι δέοι, ἢ μεθ’ ἡμῶν, ἐκείνοισ δίδοτε·

εἰ μέντοι ἡμᾶσ βούλεσθε παραστάτασ μάλιστα ἔχειν ἡμῖν αὐτοὺσ δότε. καὶ γὰρ νῦν ὅτε ἄνευ ἡμῶν προσελάσαντεσ ἐκινδυνεύετε, πολὺν μὲν φόβον ἡμῖν παρείχετε μή τι πάθητε, μάλα δὲ αἰσχύνεσθαι ἡμᾶσ ἐποιήσατε ὅτι οὐ παρῆμεν ὅπουπερ ὑμεῖσ·

ἢν δὲ λάβωμεν τοὺσ ἵππουσ, ἑψόμεθα ὑμῖν.

κἂν μὲν δοκῶμεν ὠφελεῖν πλέον ἀπ’ αὐτῶν συναγωνιζόμενοι, οὕτω προθυμίασ οὐδὲν ἐλλείψομεν· ἢν δὲ πεζοὶ γενόμενοι δοκῶμεν καιριωτέρωσ ἂν παρεῖναι, τό τε καταβῆναι ἐν μέσῳ καὶ εὐθὺσ πεζοὶ ὑμῖν παρεσόμεθα· τοὺσ δ’ ἵππουσ μηχανησόμεθα οἷσ ἂν παραδοίημεν. ὁ μὲν οὕτωσ ἔλεξεν·

οἱ δὲ ἀπεκρίναντο· ἀλλ’ ἡμεῖσ μέν, ὦ Κῦρε, οὔτ’ ἄνδρασ ἔχομεν οὓσ ἀναβιβάσαιμεν ἂν ἐπὶ τούτουσ τοὺσ ἵππουσ, οὔτ’ εἰ εἴχομεν, σοῦ ταῦτα βουλομένου ἄλλο ἂν ἀντὶ τούτων ᾑρούμεθα. καὶ νῦν, ἔφασαν, τούτουσ λαβὼν ποίει ὅπωσ ἄριστόν σοι δοκεῖ εἶναι. ἀλλὰ δέχομαί τε, ἔφη, καὶ ἀγαθῇ τύχῃ ἡμεῖσ τε ἱππεῖσ γενοίμεθα καὶ ὑμεῖσ διέλοιτε τὰ κοινά.

πρῶτον μὲν οὖν τοῖσ θεοῖσ, ἔφη, ἐξαιρεῖτε ὅ τι ἂν οἱ μάγοι ἐξηγῶνται· ἔπειτα δὲ καὶ Κυαξάρῃ ἐκλέξασθε ὁποῖ’ ἂν οἰέσθε αὐτῷ μάλιστα χαρίζεσθαι. καὶ οἳ γελάσαντεσ εἶπον ὅτι γυναῖκασ ἐξαιρετέον εἰή.

γυναῖκάσ τε τοίνυν ἐξαιρεῖτε, ἔφη, καὶ ἄλλο ὅ τι ἂν δοκῇ ὑμῖν. ἐπειδὰν δ’ ἐκείνῳ ἐξέλητε, τοὺσ ἐμοί, ὦ Ὑρκάνιοι, ἐθελουσίουσ τούτουσ ἐπισπομένουσ πάντασ ἀμέμπτουσ ποιεῖτε εἰσ δύναμιν. ὑμεῖσ δ’ αὖ, ὦ Μῆδοι, τοὺσ πρώτουσ συμμάχουσ γενομένουσ τιμᾶτε τούτουσ, ὅπωσ εὖ βεβουλεῦσθαι ἡγήσωνται ἡμῖν φίλοι γενόμενοι.

νείματε δὲ πάντων τὸ μέροσ καὶ τῷ παρὰ Κυαξάρου ἥκοντι αὐτῷ τε καὶ τοῖσ μετ’ αὐτοῦ· καὶ συνδιαμένειν δὲ παρακαλεῖτε, ὡσ ἐμοὶ τοῦτο συνδοκοῦν, ἵνα καὶ Κυαξάρῃ μᾶλλον εἰδὼσ περὶ ἑκάστου ἀπαγγείλῃ τὰ ὄντα. Πέρσαισ δ’, ἔφη, τοῖσ μετ’ ἐμοῦ, ὅσα ἂν περιττὰ γένηται ὑμῶν καλῶσ κατεσκευασμένων, ταῦτα ἀρκέσει·

καὶ γάρ, ἔφη, μάλα πωσ ἡμεῖσ οὐκ ἐν χλιδῇ τεθράμμεθα ἀλλὰ χωριτικῶσ, ὥστε ἴσωσ ἂν ἡμῶν καταγελάσαιτε, εἴ τι σεμνὸν ἡμῖν περιτεθείη, ὥσπερ, ἔφη, οἶδ’ ὅτι πολὺν ὑμῖν γέλωτα παρέξομεν καὶ ἐπὶ τῶν ἵππων καθήμενοι, οἶμαι δ’, ἔφη, καὶ ἐπὶ τῆσ γῆσ καταπίπτοντεσ. ἐκ τούτου οἱ μὲν ᾖσαν ἐπὶ τὴν διαίρεσιν, μάλα ἐπὶ τῷ ἱππικῷ γελῶντεσ·

ὁ δὲ τοὺσ ταξιάρχουσ καλέσασ ἐκέλευσε τοὺσ ἵππουσ λαμβάνειν καὶ τὰ τῶν ἵππων σκεύη καὶ τοὺσ ἱπποκόμουσ, καὶ ἀριθμήσαντασ <δια>λαβεῖν κληρωσαμένουσ εἰσ τάξιν ἴσουσ ἑκάστοισ. αὖθισ δὲ ὁ Κῦροσ ἀνειπεῖν ἐκέλευσεν, εἴ τισ εἰή ἐν τῷ Ἀσσυρίων ἢ Σύρων ἢ Ἀραβίων στρατεύματι ἀνὴρ δοῦλοσ ἢ Μήδων ἢ Περσῶν ἢ Βακτρίων ἢ Καρῶν ἢ Κιλίκων ἢ Ἑλλήνων ἢ ἄλλοθέν ποθεν βεβιασμένοσ, ἐκφαίνεσθαι.

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ τοῦ κήρυκοσ ἄσμενοι πολλοὶ προυφάνησαν·

ὁ δ’ ἐκλεξάμενοσ αὐτῶν τοὺσ τὰ εἴδη βελτίστουσ ἔλεγεν ὅτι ἐλευθέρουσ αὐτοὺσ ὄντασ δεήσει ὅπλα ὑποφέρειν ἃ ἂν αὐτοῖσ διδῶσι· τὰ δ’ ἐπιτήδεια ὅπωσ ἂν ἔχωσιν ἔφη αὑτῷ μελήσειν. καὶ εὐθὺσ ἄγων πρὸσ τοὺσ ταξιάρχουσ συνέστησεν αὐτούσ, καὶ ἐκέλευσε τά τε γέρρα καὶ τὰσ ψιλὰσ μαχαίρασ τούτοισ δοῦναι, ὅπωσ ἔχοντεσ σὺν τοῖσ ἵπποισ ἕπωνται, καὶ τὰ ἐπιτήδεια τούτοισ ὥσπερ καὶ τοῖσ μετ’ αὐτοῦ Πέρσαισ λαμβάνειν, αὐτοὺσ δὲ τοὺσ θώρακασ καὶ τὰ ξυστὰ ἔχοντασ ἀεὶ ἐπὶ τῶν ἵππων ὀχεῖσθαι, καὶ αὐτὸσ οὕτω ποιῶν κατῆρχεν, ἐπὶ δὲ τοὺσ πεζοὺσ τῶν ὁμοτίμων ἀνθ’ αὑτοῦ ἕκαστον καθιστάναι ἄλλον ἄρχοντα τῶν ὁμοτίμων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 5

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION