헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί1́8́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 8)

καὶ ἤδη τε ἦν ἀμφὶ ἀγορὰν πλήθουσαν καὶ πλησίον ἦν ὁ σταθμὸσ ἔνθα ἔμελλε καταλύειν, ἡνίκα Πατηγύασ, ἀνὴρ Πέρσησ τῶν ἀμφὶ Κῦρον χρηστόσ, προφαίνεται ἐλαύνων ἀνὰ κράτοσ ἱδροῦντι τῷ ἵππῳ, καὶ εὐθὺσ πᾶσιν οἷσ ἐνετύγχανεν ἐβόα καὶ βαρβαρικῶσ καὶ ἑλληνικῶσ ὅτι βασιλεὺσ σὺν στρατεύματι πολλῷ προσέρχεται ὡσ εἰσ μάχην παρεσκευασμένοσ. ἔνθα δὴ πολὺσ τάραχοσ ἐγένετο·

αὐτίκα γὰρ ἐδόκουν οἱ Ἕλληνεσ καὶ πάντεσ δὲ ἀτάκτοισ σφίσιν ἐπιπεσεῖσθαι· Κῦρόσ τε καταπηδήσασ ἀπὸ τοῦ ἁρ́ματοσ τὸν θώρακα ἐνεδύετο καὶ ἀναβὰσ ἐπὶ τὸν ἵππον τὰ παλτὰ εἰσ τὰσ χεῖρασ ἔλαβε, τοῖσ τε ἄλλοισ πᾶσι παρήγγελλεν ἐξοπλίζεσθαι καὶ καθίστασθαι εἰσ τὴν ἑαυτοῦ τάξιν ἕκαστον.

ἔνθα δὴ σὺν πολλῇ σπουδῇ καθίσταντο, Κλέαρχοσ μὲν τὰ δεξιὰ τοῦ κέρατοσ ἔχων πρὸσ τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ, Πρόξενοσ δὲ ἐχόμενοσ, οἱ δ’ ἄλλοι μετὰ τοῦτον, Μένων δὲ καὶ τὸ στράτευμα τὸ εὐώνυμον κέρασ ἔσχε τοῦ Ἑλληνικοῦ.

τοῦ δὲ βαρβαρικοῦ ἱππεῖσ μὲν Παφλαγόνεσ εἰσ χιλίουσ παρὰ Κλέαρχον ἔστησαν ἐν τῷ δεξιῷ καὶ τὸ Ἑλληνικὸν πελταστικόν, ἐν δὲ τῷ εὐωνύμῳ Ἀριαῖόσ τε ὁ Κύρου ὕπαρχοσ καὶ τὸ ἄλλο βαρβαρικόν, Κῦροσ δὲ καὶ ἱππεῖσ τούτου ὅσον ἑξακόσιοι <κατὰ τὸ μέσον>, ὡπλισμένοι θώραξι μὲν αὐτοὶ καὶ παραμηριδίοισ καὶ κράνεσι πάντεσ πλὴν Κύρου·

Κῦροσ δὲ ψιλὴν ἔχων τὴν κεφαλὴν εἰσ τὴν μάχην καθίστατο λέγεται δὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Πέρσασ ψιλαῖσ ταῖσ κεφαλαῖσ ἐν τῷ πολέμῳ διακινδυνεύειν.

οἱ δ’ ἵπποι πάντεσ οἱ μετὰ Κύρου εἶχον καὶ προμετωπίδια καὶ προστερνίδια·

εἶχον δὲ καὶ μαχαίρασ οἱ ἱππεῖσ Ἑλληνικάσ. καὶ ἤδη τε ἦν μέσον ἡμέρασ καὶ οὔπω καταφανεῖσ ἦσαν οἱ πολέμιοι·

ἡνίκα δὲ δείλη ἐγίγνετο, ἐφάνη κονιορτὸσ ὥσπερ νεφέλη λευκή, χρόνῳ δὲ συχνῷ ὕστερον ὥσπερ μελανία τισ ἐν τῷ πεδίῳ ἐπὶ πολύ. ὅτε δὲ ἐγγύτερον ἐγίγνοντο, τάχα δὴ καὶ χαλκόσ τισ ἤστραπτε καὶ λόγχαι καὶ αἱ τάξεισ καταφανεῖσ ἐγίγνοντο. καὶ ἦσαν ἱππεῖσ μὲν λευκοθώρακεσ ἐπὶ τοῦ εὐωνύμου τῶν πολεμίων·

Τισσαφέρνησ ἐλέγετο τούτων ἄρχειν· ἐχόμενοι δὲ γερροφόροι, ἐχόμενοι δὲ ὁπλῖται σὺν ποδήρεσι ξυλίναισ ἀσπίσιν. Αἰγύπτιοι δ’ οὗτοι ἐλέγοντο εἶναι· ἄλλοι δ’ ἱππεῖσ, ἄλλοι τοξόται. πάντεσ δ’ οὗτοι κατὰ ἔθνη ἐν πλαισίῳ πλήρει ἀνθρώπων ἕκαστον τὸ ἔθνοσ ἐπορεύετο. πρὸ δὲ αὐτῶν ἁρ́ματα διαλείποντα συχνὸν ἀπ’ ἀλλήλων τὰ δὴ δρεπανηφόρα καλούμενα·

εἶχον δὲ τὰ δρέπανα ἐκ τῶν ἀξόνων εἰσ πλάγιον ἀποτεταμένα καὶ ὑπὸ τοῖσ δίφροισ εἰσ γῆν βλέποντα, ὡσ διακόπτειν ὅτῳ ἐντυγχάνοιεν. ἡ δὲ γνώμη ἦν ὡσ εἰσ τὰσ τάξεισ τῶν Ἑλλήνων ἐλῶντα καὶ διακόψοντα. ὃ μέντοι Κῦροσ εἶπεν ὅτε καλέσασ παρεκελεύετο τοῖσ Ἕλλησι τὴν κραυγὴν τῶν βαρβάρων ἀνέχεσθαι, ἐψεύσθη τοῦτο·

οὐ γὰρ κραυγῇ ἀλλὰ σιγῇ ὡσ ἁνυστὸν καὶ ἡσυχῇ ἐν ἴσῳ καὶ βραδέωσ προσῇσαν. καὶ ἐν τούτῳ Κῦροσ παρελαύνων αὐτὸσ σὺν Πίγρητι τῷ ἑρμηνεῖ καὶ ἄλλοισ τρισὶν ἢ τέτταρσι τῷ Κλεάρχῳ ἐβόα ἄγειν τὸ στράτευμα κατὰ μέσον τὸ τῶν πολεμίων, ὅτι ἐκεῖ βασιλεὺσ εἰή·

κἂν τοῦτ’, ἔφη, νικῶμεν, πάνθ’ ἡμῖν πεποίηται. ὁρῶν δὲ ὁ Κλέαρχοσ τὸ μέσον στῖφοσ καὶ ἀκούων Κύρου ἔξω ὄντα τοῦ Ἑλληνικοῦ εὐωνύμου βασιλέα τοσοῦτον γὰρ πλήθει περιῆν βασιλεὺσ ὥστε μέσον τῶν ἑαυτοῦ ἔχων τοῦ Κύρου εὐωνύμου ἔξω ἦν ἀλλ’ ὅμωσ ὁ Κλέαρχοσ οὐκ ἤθελεν ἀποσπάσαι ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τὸ δεξιὸν κέρασ, φοβούμενοσ μὴ κυκλωθείη ἑκατέρωθεν, τῷ δὲ Κύρῳ ἀπεκρίνατο ὅτι αὐτῷ μέλει ὅπωσ καλῶσ ἔχοι.

καὶ ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ τὸ μὲν βαρβαρικὸν στράτευμα ὁμαλῶσ προῄει, τὸ δὲ Ἑλληνικὸν ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ μένον συνετάττετο ἐκ τῶν ἔτι προσιόντων.

καὶ ὁ Κῦροσ παρελαύνων οὐ πάνυ πρὸσ αὐτῷ στρατεύματι κατεθεᾶτο ἑκατέρωσε ἀποβλέπων εἴσ τε τοὺσ πολεμίουσ καὶ τοὺσ φίλουσ. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ξενοφῶν Ἀθηναῖοσ, πελάσασ ὡσ συναντῆσαι ἤρετο εἴ τι παραγγέλλοι·

ὁ δ’ ἐπιστήσασ εἶπε καὶ λέγειν ἐκέλευε πᾶσιν ὅτι καὶ τὰ ἱερὰ καλὰ καὶ τὰ σφάγια καλά. ταῦτα δὲ λέγων θορύβου ἤκουσε διὰ τῶν τάξεων ἰόντοσ, καὶ ἤρετο τίσ ὁ θόρυβοσ εἰή.

ὁ δὲ Κλέαρχοσ εἶπεν ὅτι σύνθημα παρέρχεται δεύτερον ἤδη. καὶ ὃσ ἐθαύμασε τίσ παραγγέλλει καὶ ἤρετο ὅ τι εἰή τὸ σύνθημα. ὁ δ’ ἀπεκρίνατο· Ζεὺσ σωτὴρ καὶ νίκη. ὁ δὲ Κῦροσ ἀκούσασ, ἀλλὰ δέχομαί τε, ἔφη, καὶ τοῦτο ἔστω.

ταῦτα δ’ εἰπὼν εἰσ τὴν αὑτοῦ χώραν ἀπήλαυνε. καὶ οὐκέτι τρία ἢ τέτταρα στάδια διειχέτην τὼ φάλαγγε ἀπ’ ἀλλήλων ἡνίκα ἐπαιάνιζόν τε οἱ Ἕλληνεσ καὶ ἤρχοντο ἀντίοι ἰέναι τοῖσ πολεμίοισ. ὡσ δὲ πορευομένων ἐξεκύμαινέ τι τῆσ φάλαγγοσ, τὸ ὑπολειπόμενον ἤρξατο δρόμῳ θεῖν·

καὶ ἅμα ἐφθέγξαντο πάντεσ οἱο͂ν τῷ Ἐνυαλίῳ ἐλελίζουσι, καὶ πάντεσ δὲ ἔθεον. λέγουσι δέ τινεσ ὡσ καὶ ταῖσ ἀσπίσι πρὸσ τὰ δόρατα ἐδούπησαν φόβον ποιοῦντεσ τοῖσ ἵπποισ. πρὶν δὲ τόξευμα ἐξικνεῖσθαι ἐκκλίνουσιν οἱ βάρβαροι καὶ φεύγουσι.

καὶ ἐνταῦθα δὴ ἐδίωκον μὲν κατὰ κράτοσ οἱ Ἕλληνεσ, ἐβόων δὲ ἀλλήλοισ μὴ θεῖν δρόμῳ, ἀλλ’ ἐν τάξει ἕπεσθαι. τὰ δ’ ἁρ́ματα ἐφέροντο τὰ μὲν δι’ αὐτῶν τῶν πολεμίων, τὰ δὲ καὶ διὰ τῶν Ἑλλήνων κενὰ ἡνιόχων.

οἱ δ’ ἐπεὶ προί̈δοιεν, διίσταντο· ἔστι δ’ ὅστισ καὶ κατελήφθη ὥσπερ ἐν ἱπποδρόμῳ ἐκπλαγείσ· καὶ οὐδὲν μέντοι οὐδὲ τοῦτον παθεῖν ἔφασαν, οὐδ’ ἄλλοσ δὲ τῶν Ἑλλήνων ἐν ταύτῃ τῇ μάχῃ ἔπαθεν οὐδεὶσ οὐδέν, πλὴν ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ τοξευθῆναί τισ ἐλέγετο. Κῦροσ δ’ ὁρῶν τοὺσ Ἕλληνασ νικῶντασ τὸ καθ’ αὑτοὺσ καὶ διώκοντασ, ἡδόμενοσ καὶ προσκυνούμενοσ ἤδη ὡσ βασιλεὺσ ὑπὸ τῶν ἀμφ’ αὐτόν, οὐδ’ ὣσ ἐξήχθη διώκειν, ἀλλὰ συνεσπειραμένην ἔχων τὴν τῶν σὺν ἑαυτῷ ἑξακοσίων ἱππέων τάξιν ἐπεμελεῖτο ὅ τι ποιήσει βασιλεύσ.

καὶ γὰρ ᾔδει αὐτὸν ὅτι μέσον ἔχοι τοῦ Περσικοῦ στρατεύματοσ. καὶ πάντεσ δ’ οἱ τῶν βαρβάρων ἄρχοντεσ μέσον ἔχοντεσ τὸ αὑτῶν ἡγοῦνται, νομίζοντεσ οὕτω καὶ ἐν ἀσφαλεστάτῳ εἶναι, ἢν ᾖ ἡ ἰσχὺσ αὐτῶν ἑκατέρωθεν, καὶ εἴ τι παραγγεῖλαι χρῄζοιεν, ἡμίσει ἂν χρόνῳ αἰσθάνεσθαι τὸ στράτευμα.

καὶ βασιλεὺσ δὴ τότε μέσον ἔχων τῆσ αὑτοῦ στρατιᾶσ ὅμωσ ἔξω ἐγένετο τοῦ Κύρου εὐωνύμου κέρατοσ.

ἐπεὶ δ’ οὐδεὶσ αὐτῷ ἐμάχετο ἐκ τοῦ ἀντίου οὐδὲ τοῖσ αὐτοῦ τεταγμένοισ ἔμπροσθεν, ἐπέκαμπτεν ὡσ εἰσ κύκλωσιν. ἔνθα δὴ Κῦροσ δείσασ μὴ ὄπισθεν γενόμενοσ κατακόψῃ τὸ Ἑλληνικὸν ἐλαύνει ἀντίοσ·

καὶ ἐμβαλὼν σὺν τοῖσ ἑξακοσίοισ νικᾷ τοὺσ πρὸ βασιλέωσ τεταγμένουσ καὶ εἰσ φυγὴν ἔτρεψε τοὺσ ἑξακισχιλίουσ, καὶ ἀποκτεῖναι λέγεται αὐτὸσ τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ Ἀρταγέρσην τὸν ἄρχοντα αὐτῶν. ὡσ δ’ ἡ τροπὴ ἐγένετο, διασπείρονται καὶ οἱ Κύρου ἑξακόσιοι εἰσ τὸ διώκειν ὁρμήσαντεσ, πλὴν πάνυ ὀλίγοι ἀμφ’ αὐτὸν κατελείφθησαν, σχεδὸν οἱ ὁμοτράπεζοι καλούμενοι.

σὺν τούτοισ δὲ ὢν καθορᾷ βασιλέα καὶ τὸ ἀμφ’ ἐκεῖνον στῖφοσ·

καὶ εὐθὺσ οὐκ ἠνέσχετο, ἀλλ’ εἰπὼν τὸν ἄνδρα ὁρῶ ἱέτο ἐπ’ αὐτὸν καὶ παίει κατὰ τὸ στέρνον καὶ τιτρώσκει διὰ τοῦ θώρακοσ, ὥσ φησι Κτησίασ ὁ ἰατρόσ, καὶ ἰᾶσθαι αὐτὸσ τὸ τραῦμά φησι. παίοντα δ’ αὐτὸν ἀκοντίζει τισ παλτῷ ὑπὸ τὸν ὀφθαλμὸν βιαίωσ·

καὶ ἐνταῦθα μαχόμενοι καὶ βασιλεὺσ καὶ Κῦροσ καὶ οἱ ἀμφ’ αὐτοὺσ ὑπὲρ ἑκατέρου, ὁπόσοι μὲν τῶν ἀμφὶ βασιλέα ἀπέθνῃσκον Κτησίασ λέγει· παρ’ ἐκείνῳ γὰρ ἦν· Κῦροσ δὲ αὐτόσ τε ἀπέθανε καὶ ὀκτὼ οἱ ἄριστοι τῶν περὶ αὐτὸν ἔκειντο ἐπ’ αὐτῷ. Ἀρταπάτησ δ’ ὁ πιστότατοσ αὐτῷ τῶν σκηπτούχων θεράπων λέγεται, ἐπειδὴ πεπτωκότα εἶδε Κῦρον, καταπηδήσασ ἀπὸ τοῦ ἵππου περιπεσεῖν αὐτῷ.

καὶ οἱ μέν φασι βασιλέα κελεῦσαί τινα ἐπισφάξαι αὐτὸν Κύρῳ, οἱ δ’ ἑαυτὸν ἐπισφάξασθαι σπασάμενον τὸν ἀκινάκην·

εἶχε γὰρ χρυσοῦν· καὶ στρεπτὸν δ’ ἐφόρει καὶ ψέλια καὶ τἆλλα ὥσπερ οἱ ἄριστοι Περσῶν· ἐτετίμητο γὰρ ὑπὸ Κύρου δι’ εὔνοιάν τε καὶ πιστότητα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 8

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION