Plutarch, Lycurgus, chapter 25

(플루타르코스, Lycurgus, chapter 25)

οἱ μέν γε νεώτεροι τριάκοντα ἐτῶν τὸ παράπαν οὐ κατέβαινον εἰσ ἀγοράν, ἀλλὰ διὰ τῶν συγγενῶν καὶ τῶν ἐραστῶν ἐποιοῦντο τᾶσ ἀναγκαίασ οἰκονομίασ. τοῖσ δὲ πρεσβυτέροισ αἰσχρὸν ἦν συνεχῶσ ὁρᾶσθαι περὶ ταῦτα διατρίβουσιν, ἀλλὰ μὴ τὸ πλεῖστον τῆσ ἡμέρασ περὶ τὰ γυμνάσια καὶ τᾶσ καλουμένασ λέσχασ ἀναστρέφεσθαι. καὶ γάρ εἰσ ταύτασ συνιόντεσ ἐπιεικῶσ ἐσχόλαζον μετ’ ἀλλήλων, οὐδενὸσ μεμνημένοι τῶν πρὸσ χρηματισμὸν ἢ χρείαν ἀγοραῖον συντελούντων· ἀλλὰ τὸ πλεῖστον ἦν τῆσ τοιαύτησ διατριβῆσ ἔργον ἐπαινεῖν τι τῶν καλῶν, ἢ τῶν αἰσχρῶν ψέγειν, μετὰ παιδιᾶσ καὶ γέλωτοσ, ἐλαφρῶσ ὑποφέροντοσ εἰσ νουθεσίαν καὶ διόρθωσιν.

οὐδὲ γὰρ αὐτὸσ ἦν ἀκράτωσ αὐστηρὸσ ὁ Λυκοῦργοσ· ἀλλὰ καὶ τὸ τοῦ Γέλωτοσ ἀγαλμάτιον ἐκεῖνον ἱδρύσασθαι Σωσίβιοσ ἱστορεῖ, τὴν παιδιὰν ὥσπερ ἥδυσμα τοῦ πόνου καὶ τῆσ διαίτησ ἐμβαλόντα κατὰ καιρὸν εἰσ τὰ συμπόσια καὶ τᾶσ τοιαύτασ διατριβάσ. τὸ δὲ ὅλον εἴθιζε τοὺσ πολίτασ μὴ βούλεσθαι μηδὲ ἐπίστασθαι κατ’ ἰδίαν ζῆν, ἀλλ’ ὥσπερ τᾶσ μελίττασ τῷ κοινῷ συμφυεῖσ ὄντασ ἀεὶ καὶ μετ’ ἀλλήλων εἱλουμένουσ περὶ τὸν ἄρχοντα, μικροῦ δεῖν ἐξεστῶτασ ἑαυτῶν ὑπ’ ἐνθουσιασμοῦ καὶ φιλοτιμίασ, ὅλουσ εἶναι τῆσ πατρίδοσ·

ὡσ ἔστι καὶ φωναῖσ τισιν αὐτῶν ἀποθεωρῆσαι τὴν διάνοιαν. ὁ μέν γὰρ Παιδάρητοσ οὐκ ἐγκριθεὶσ εἰσ τοὺσ τριακοσίουσ ἀπῄει μάλα φαιδρόσ, ὥσπερ χαίρων ὅτι βελτίονασ αὐτοῦ τριακοσίουσ ἡ πόλισ ἔχει·

"αἴκα τύχω μέν, δημοσίᾳ, Αἴκα ἀποτύχωμεν, ἰδίᾳ. ἡ δὲ Βρασίδου μήτηρ Ἀργιλεωνίσ, ὡσ ἀφικόμενοί τινεσ εἰσ Λακεδαίμονα τῶν ἐξ Ἀμφιπόλεωσ εἰσῆθλον πρὸσ αὐτήν, ἠρώτησεν εἰ καλῶσ ὁ Βρασίδασ ἀπέθανε καὶ τᾶσ Σπάρτασ ἀξίωσ·

μεγαλυνόντων δὲ ἐκείνων τὸν ἄνδρα καὶ λεγόντων ὡσ οὐκ ἔχει τοιοῦτον ἄλλον ἡ Σπάρτη· "ὦ ξένοι· "καλὸσ μέν γάρ ἦν καὶ ἀγαθὸσ ὁ Βρασίδασ, πολλοὺσ δὲ ἄνδρασ Λακεδαίμων ἔχει τήνου κάρρονασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION