Plutarch, Lycurgus, chapter 27

(플루타르코스, Lycurgus, chapter 27)

καὶ μὴν καὶ τὰ περὶ τὰσ ταφὰσ ἄριστα διεκόσμησεν αὐτοῖσ. πρῶτον μὲν γάρ ἀνελὼν δεισιδαιμονίαν ἅπασαν ἐν τῇ πόλει θάπτειν τοὺσ νεκρούσ, καὶ πλησίον ἔχειν τὰ μνήματα τῶν ἱερῶν οὐκ ἐκώλυσε, συντρόφουσ ποιῶν ταῖσ τοιαύταισ ὄψεσι καὶ συνήθεισ τοὺσ νέουσ, ὥστε μὴ ταράττεσθαι μηδ’ ὀρρωδεῖν τὸν θάνατον ὡσ μιαίνοντα τοὺσ ἁψαμένουσ νεκροῦ σώματοσ ἢ διὰ τάφων διελθόντασ. ἔπειτα συνθάπτειν οὐδὲν εἰάσεν, ἀλλὰ ἐν φοινικίδι καὶ φύλλοισ ἐλαίασ θέντεσ τὸ σῶμα περιέστελλον. ἐπιγράψαι δὲ τοὔνομα θάψαντασ οὐκ ἐξῆν τοῦ νεκροῦ, πλὴν ἀνδρὸσ ἐν πολέμῳ καὶ γυναικὸσ τῶν ἱερῶν ἀποθανόντων, χρόνον δὲ πένθουσ ὀλίγον προσώρισεν, ἡμέρασ ἕνδεκα·

τῇ δὲ δωδεκάτῃ θύσαντασ ἔδει Δήμητρι λύειν τὸ πάθοσ. οὐδὲν γάρ ἦν ἀργὸν οὐδὲ ἀφειμένον, ἀλλὰ πᾶσι κατεμίγνυε τοῖσ ἀναγκαίοισ ἀρετῆσ τινα ζῆλον ἢ κακίασ διαβολὴν καὶ κατεπύκνου παραδειγμάτων πλήθει τὴν πόλιν, οἷσ ἀναγκαῖον ἦν ἐντυγχάνοντασ ἀεὶ καὶ συντρεφομένουσ ἄγεσθαι καὶ κατασχηματίζεσθαι ἰόντασ πρὸσ τὸ καλόν. ὅθεν οὐδ’ ἀποδημεῖν ἔδωκε τοῖσ βουλομένοισ καὶ πλανᾶσθαι, ξενικὰ συνάγοντασ ἤθη καὶ μιμήματα βίων ἀπαιδεύτων καὶ πολιτευμάτων διαφόρων, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἀθροιζομένουσ ἐπ’ οὐδενὶ χρησίμῳ καὶ παρεισρέοντασ εἰσ τὴν πόλιν ἀπήλαυνεν, οὐχ, ὡσ Θουκυδίδησ φησί, δεδιὼσ μὴ τῆσ πολιτείασ μιμηταὶ γένωνται καὶ πρὸσ ἀρετήν τι χρήσιμον ἐκμάθωσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὅπωσ μὴ διδάσκαλοι κακοῦ τινοσ ὑπάρξωσιν.

ἅμα γάρ ξένοισ σώμασιν ἀνάγκη λόγουσ ἐπεισιέναι ξένουσ·

λόγοι δὲ καινοὶ κρίσεισ καινὰσ ἐπιφέρουσιν. ἐξ ὧν ἀνάγκη πάθη πολλὰ φύεσθαι καὶ προαιρέσεισ ἀπᾳδούσασ πρὸσ τὴν καθεστῶσαν πολιτείαν, ὥσπερ ἁρμονίαν. διὸ μᾶλλον ᾤετο χρῆναι φυλάττειν τὴν πόλιν ὅπωσ ἠθῶν οὐκ ἀναπλησθήσεται πονηρῶν ἢ σωμάτων νοσερῶν ἔξωθεν ἐπεισιόντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION