Plutarch, De virtute morali, section 1

περὶ τῆσ ἠθικῆσ λεγομένησ ἀρετῆσ καὶ δοκούσησ, ᾧ δὴ μάλιστα τῆσ θεωρητικῆσ διαφέρει τῷ τὸ μὲν πάθοσ ὕλην ἔχειν τὸν δὲ λόγον εἶδοσ, εἰπεῖν πρόκειται τίνα τ’ οὐσίαν ἔχει καὶ πῶσ ὑφίστασθαι πέφυκε· καὶ πότερον οἰκείῳ λόγῳ κεκόσμηται τὸ δεδεγμένον αὐτὴν μόριον τῆσ ψυχῆσ ἢ μετέσχηκεν ἀλλοτρίου· καὶ εἰ μετέσχηκε, πότερον ὡσ τὰ μεμιγμένα πρὸσ τὸ βέλτιον ἢ μᾶλλον ὡσ ἐπιστασίᾳ τινὶ χρώμενον καὶ ἀρχῇ μετέχειν λέγεται τῆσ τοῦ ἄρχοντοσ δυνάμεωσ. ὅτι μὲν γὰρ δύναται καὶ ἀρετὴ γεγονέναι καὶ μένειν παντάπασιν ἀύλοσ καὶ ἄκρατοσ, οἶμαι δῆλον εἶναι.