헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεϝιρτυ

(플루타르코스, De virtute morali, section 3)

ἡγεμονικοῦ τῆσ ψυχῆσ διάθεσίν τινα καὶ δύναμιν γεγενημένην ὑπὸ λόγου, μᾶλλον δὲ λόγον οὖσαν αὐτὴν ὁμολογούμενον καὶ βέβαιον καὶ ἀμετάπτωτον ὑποτίθενται καὶ νομίζουσιν οὐκ εἶναι τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον διαφορᾷ τινι καὶ φύσει τοῦ λογικοῦ διακεκριμένον, ἀλλὰ ταὐτὸ τῆσ ψυχῆσ μέροσ, ὃ δὴ καλοῦσι διάνοιαν καὶ ἡγεμονικόν, δι’ ὅλου τρεπόμενον καὶ μεταβάλλον ἔν τε τοῖσ πάθεσι καὶ ταῖσ καθ’ ἕξιν ἢ διάθεσιν μεταβολαῖσ κακίαν τε γίνεσθαι καὶ ἀρετήν, καὶ μηδὲν ἔχειν ἄλογον ἐν ἑαυτῷ, λέγεσθαι δ’ ἄλογον, ὅταν τῷ πλεονάζοντι τῆσ ὁρμῆσ ἰσχυρῷ γενομένῳ καὶ κρατήσαντι πρόσ τι τῶν ἀτόπων παρὰ τὸν αἱροῦντα λόγον ἐκφέρηται· καὶ γὰρ τὸ πάθοσ εἶναι λόγον πονηρὸν καὶ ἀκόλαστον ἐκ φαύλησ καὶ διημαρτημένησ κρίσεωσ σφοδρότητα καὶ ῥώμην προσλαβούσησ .

ἐοίκε δὲ λαθεῖν τούτουσ ἅπαντασ, ᾗ διττὸσ ἡμῶν ὡσ ἀληθῶσ ἕκαστόσ ἐστι καὶ σύνθετοσ· καὶ συναρμοσθέντοσ, εἰκὸσ μέν ἐστι μηδὲ Πυθαγόρανἀγνοῆσαι, τεκμαιρομένοισ τῇ περὶ μουσικὴν απουδῇ τοῦ ἀνδρόσ, ἣν ἐπηγάγετο τῇ ψυχῇ κηλήσεωσ ἕνεκα καὶ παραμυθίασ, ὡσ οὐ πᾶν ἐχούσῃ διδασκαλίᾳ καὶ μαθήμασιν ὑπήκοον οὐδὲ λόγῳ μεταβλητὸν ἐκ κακίασ, ἀλλά τινοσ ἑτέρασ πειθοῦσ συνεργοῦ καὶ πλάσεωσ καὶ τιθασεύσεωσ δεόμενον, εἰ μὴ παντάπασι μέλλοι φιλοσοφίᾳ δυσμεταχείριστον εἶναι καὶ ἀπειθέσ.

ἔμψυχον οὐχ ἁπλοῦν οὐδ’ ἀσύνθετον οὐδὲ μονοειδέσ ἐστιν, ἀλλ’ ἐκ τῆσ ταὐτοῦ καὶ τῆσ τοῦ ἑτέρου μεμιγμένον δυνάμεωσ πῆ μὲν ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ κοσμεῖται καὶ περιπολεῖ μιᾷ τάξει κράτοσ ἐχούσῃ χρώμενον, πῆ δ’ εἴσ τε κινήσεισ καὶ κύκλουσ σχιζόμενον ὑπεναντίουσ καὶ πλανητοὺσ ἀρχὴν διαφορᾶσ καὶ μεταβολῆσ καὶ ἀνομοιότητοσ ἐνδίδωσι ταῖσ περὶ γῆν φθοραῖσ καὶ γενέσεσιν ἥ τ̓ ἀνθρώπου ψυχὴ μέροσ τι ἢ μίμημα τῆσ τοῦ παντὸσ οὖσα καὶ συνηρμοσμένη κατὰ λόγουσ καὶ ἀριθμοὺσ ἐοικότασ ἐκείνοισ οὐχ ἁπλῆ τίσ ἐστιν οὐδ’ ὁμοιοπαθήσ, ἀλλ’ ἕτερον μὲν ἔχει τὸ νοερὸν καὶ λογιστικόν, ᾧ κρατεῖν τοῦ ἀνθρώπου κατὰ φύσιν καὶ ἄρχειν προσῆκὸν ἐστιν, ἕτερον δὲ τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον καὶ πολυπλανὲσ καὶ ἄτακτον ἐξεταστοῦ δεόμενον.

οὗ πάλιν διχῆ μεριζομένου, τὸ μὲν ἀεὶ σώματι βούλεσθαι συνεῖναι καὶ σῶμα θεραπεύειν πεφυκὸσ ἐπιθυμητικὸν κέκληται, τὸ δ’ ἔστι μὲν ᾗ τούτῳ προστιθέμενον, ἔστι δ’ ᾗ τῷ λογισμῷ παρέχον ἰσχὺν καὶ ι δύναμιν, θυμοειδέσ.

ἀποδείκνυσι δὲ τὴν διαφορὰν μάλιστα τῇ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀντιβάσει πρὸσ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ τὸ θυμούμενον, ὡσ τῷ ὁ ἕτερ’ εἶναι πολλάκισ ἀπειθοῦντα καὶ δυσμαχοῦντα πρὸσ τὸ βέλτιστον. ι ταύταισ ἐχρήσατο ταῖσ ἀρχαῖσ ἐπὶ πλεῖστον Ἀριστοτέλησ, ὡσ δῆλόν ἐστιν ἐξ ὧν ἔγραψεν·

ὕστερον δὲ τὸ μὲν θυμοειδὲσ τῷ ἐπιθυμητικῷ προσένειμεν, ὡσ ἐπιθυμίαν τινὰ τὸν θυμὸν ὄντα καὶ ὄρεξιν ἀντιλυπήσεωσ. τὸ δὲ παθητικὸν οἰκείου λόγου στέρεται καὶ ἄμοιρόν ἐστιν, ἄλλωσ δὲ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ εἰσακούειν καὶ τρέπεσθαι πρὸσ ἐκεῖνο καὶ ὑπείκειν καὶ κατασχηματίζεσθαι πέφυκεν, ἐὰν μὴ τέλεον ᾖ διεφθαρμένον ὑφ’ ἡδονῆσ ἀμαθοῦσ καὶ ἀκολάστου διαίτησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De virtute morali, section 3

(플루타르코스, De virtute morali, section 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION