Plutarch, De virtute morali, section 2

(플루타르코스, De virtute morali, section 2)

Μενέδημοσ μὲν ὁ ἐξ Ἐρετρίασ ἀνῄρει τῶν ἀρετῶν καὶ τὸ πλῆθοσ καὶ τὰσ διαφοράσ, ὡσ μιᾶσ οὔσησ καὶ χρωμένησ πολλοῖσ ὀνόμασι· τὸ γάρ ἀὐτὸ σωφροσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ δικαιοσύνην λέγεσθαι, καθάπερ βροτὸν καὶ ἄνθρωπον. ἀρίστων δ’ ὁ Χῖοσ τῇ μὲν οὐσίᾳ μίαν καὶ αὐτὸσ ἀρετὴν ἐποίει καὶ ὑγίειαν ὠνόμαζε· τῷ δὲ πρόσ τί πωσ διαφόρουσ καὶ πλείονασ, ὡσ εἴ τισ ἐθέλοι τὴν ὁρ́ασιν ἡμῶν λευκῶν μὲν ἀντιλαμβανομένην λευκοθέαν καλεῖν, μελάνων δὲ μελανοθέαν ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον.

καὶ γὰρ ἡ ἀρετὴ ποιητέα μὲν ἐπισκοποῦσα καὶ μὴ ποιητέα κέκληται φρόνησισ, ἐπιθυμίαν δὲ κοσμοῦσα καὶ τὸ μέτριον καὶ τὸ εὔκαιρον ἐν ἡδοναῖσ ὁρίζουσα σωφροσύνη, κοινωνήμασι δὲ καὶ συμβολαίοισ ὁμιλοῦσα τοῖσ πρὸσ ἑτέρουσ δικαιοσύνη· καθάπερ τὸ μαχαίριον ἓν μέν ἐστιν ἄλλοτε δ’ ἄλλο διαιρεῖ, καὶ τὸ πῦρ ἐνεργεῖ περὶ ὕλασ διαφόρουσ μιᾷ φύσει χρώμενον.

ἐοίκε δὲ καὶ Ζήνων εἰσ τοῦτό πωσ ὑποφέρεσθαι ὁ Κιτιεύσ, ὁριζόμενοσ τὴν φρόνησιν ἐν μὲν ἀπονεμητέοισ δικαιοσύνην, ἐν δ’ αἱρετέοισ σωφροσύνην, ἐν δ’ ὑπομενετέοισ ἀνδρείαν ἀπολογούμενοι δ’ ἀξιοῦσιν ἐν τούτοισ τὴν ἐπιστήμην φρόνησιν ὑπὸ τοῦ Ζήνωνοσ ὠνομάσθαι. Χρύσιπποσ δὲ κατὰ τὸν ποιὸν ἀρετὴν ἰδίᾳ ποιότητι συνίστασθαι νομίζων, ἔλαθεν αὑτὸν κατὰ τὸν Πλάτωνα σμῆνοσ ἀρετῶν οὐ συνηθῶν οὐδὲ γνωρίμων ἐγείρασ·

ὡσ γὰρ παρὰ τὸν ἀνδρεῖον ἀνδρείαν καὶ παρὰ τὸν πρᾶον πραότητα καὶ δικαιοσύνην παρὰ τὸν δίκαιον, οὕτω παρὰ τὸν χαρίεντα χαριεντότητασ καὶ παρὰ τὸν ἐσθλὸν ἐσθλότητασ καὶ παρὰ τὸν μέγαν μεγαλότητασ καὶ παρὰ τὸν καλὸν καλότητασ, ἑτέρασ τε τοιαύτασ ἐπιδεξιότητασ, εὐαπαντησίασ, εὐτραπελίασ ἀρετὰσ τιθέμενοσ, πολλῶν καὶ ἀτόπων ὀνομάτων οὐδὲν δεομένην ἐμπέπληκε τὴν φιλοσοφίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION