Plutarch, De tranquilitate animi, section 18

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 18)

τὸν μὲν γὰρ ἀνόητον ον ὁ τοῦ θανάτου φόβοσ οὐχ ὁ τοῦ ζῆν πόθοσ ἐκκρέμασθαι τοῦ σώματοσ ποιεῖ, περιπεπλεγμένον ὥσπερ τὸν Ὀδυσσέα τῷ ἐρινεῷ δεδοικότα τὴν Χάρυβδιν ὑποκειμένην, ἔνθ’ οὔτε μίμνειν ἄνεμοσ οὔτε πλεῖν ἐᾷ, καὶ πρὸσ ταῦτα δυσαρέστωσ καὶ πρὸσ ἐκεῖνα περιδεῶσ ἔχοντα. ὁ δὲ τὴν τῆσ ψυχῆσ φύσιν ἁμωσγέπωσ ἐπινοῶν καὶ τὴν εἰσ τὸ βέλτιον αὐτῆσ ἢ μηθὲν κάκιον ἐν τῇ τελευτῇ μεταβολὴν ἐπιλογιζόμενοσ, οὐ μικρὸν ἔχει τῆσ πρὸσ τὸν βίον εὐθυμίασ ἐφόδιον τὴν πρὸσ τὸν θάνατον ἀφοβίαν. ᾧ γὰρ ἔξεστι τῆσ μὲν ἀρεστῆσ καὶ οἰκείασ μερίδοσ ἐπικρατούσησ ἡδέωσ ζῆν, τῶν δ’ ἀλλοτρίων καὶ παρὰ φύσιν ὑπερβαλλόντων ἀδεῶσ ἀπελθεῖν εἰπόντα, λύσει μ’ ὁ δαίμων αὐτόσ, ὅταν ἐγὼ θέλω, τί ἂν τούτῳ χαλεπὸν ἢ δύσκολον ἢ ταραχῶδεσ ἐμπίπτον ἐπινοήσαιμεν; οὐ μοχλοῖσ οὐδὲ κλεισὶν οὐδὲ τείχεσιν ἐθάρρυνεν ἑαυτόν, ἀλλὰ δόγμασι καὶ λόγοισ ὧν πᾶσι μέτεστι τοῖσ βουλομένοισ.

"τάχα δ’ οὐδὲν ἔσται δυσχερέστερον.

ἀτονίαν γὰρ ἐμποιεῖ καὶ μαλακίαν ἀγύμναστον ἡ περὶ τὸ ῥᾷστον ἀεὶ διατρίβουσα καὶ πρὸσ τὸ ἥδιστον ἐκ τῶν ἀβουλήτων ἀναχωροῦσα γλυκυθυμία τῆσ ψυχῆσ. ἡ δὲ καὶ νόσου καὶ πόνου καὶ φυγῆσ μελετῶσα φαντασίαν ὑφίστασθαι καὶ προσβιαζομένη τῷ λογισμῷ πρὸσ ἕκαστον εὑρήσει πολὺ τὸ κατεψευσμένον καὶ διάκενον καὶ σαθρὸν ἐν τοῖσ δοκοῦσι χαλεποῖσ καὶ φοβεροῖσ, ὡσ ὁ καθ’ ἕκαστον ἀποδείκνυσι λόγοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION