Plutarch, De tranquilitate animi, section 13

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 13)

τινὰ γὰρ οὐδὲ συνυπάρχειν ἀλλὰ μᾶλλον ὑπεναντιοῦσθαι πέφυκεν ἀλλήλοισ τῶν σπουδαζομένων οἱο͂ν ἄσκησισ λόγων καὶ μαθημάτων ἀνάληψισ ἀπραγμοσύνησ δεῖται καὶ σχολῆσ, δυνάμεισ δὲ πολιτικαὶ καὶ φιλίαι βασιλέων οὐκ ἄνευ πραγμάτων οὐδ’ ἀσχολιῶν περιγίνονται. "οἶνόσ τε καὶ σαρκῶν ἐμφορήσεισ σῶμα μὲν ἰσχυρὸν ποιοῦσι καὶ ῥωμαλέον, ψυχὴν δ’ ἀσθενῆ · καὶ χρημάτων ἐπιμέλεια μὲν συνεχὴσ καὶ τήρησισ αὔξει πλοῦτον, ὑπεροψία δὲ καὶ περιφρόνησισ μέγα πρὸσ φιλοσοφίαν ἐφόδιον. ὅθεν οὐ πάντα πάντων ἐστίν, ἀλλὰ δεῖ τῷ Πυθικῷ γράμματι πειθόμενον αὑτὸν καταμαθεῖν, εἶρα χρῆσθαι πρὸσ ἓν ὃ πέφυκε, καὶ μὴ πρὸσ ἄλλον ἄλλοτε βίου ζῆλον ἕλκειν καὶ παραβιάζεσθαι τὴν φύσιν ἐν ἁρ́μασιν ἵπποσ ἐν δ’ ἀρότρῳ βοῦσ, παρὰ ναῦν δ’ ἰθύει τάχιστα δελφίσ, κάπρῳ δὲ βουλεύοντα φόνον κύνα χρὴ τλάθυμον ἐξευρεῖν. ὁ δ’ ἀσχάλλων καὶ λυπούμενοσ ὅτι μὴ καὶ λέων ἐστίν ὀρεσίτροφοσ, ἀλκὶ πεποιθώσ, ἅμα καὶ κυνίδιον Μελιταῖον ἐν κόλπῳ χήρασ γυναικὸσ τιθηνούμενον, ἀπόπληκτόσ ἐστι. τούτου δ’ οὐδέν τι βελτίων ὁ βουλόμενοσ ἅμα μὲν Ἐμπεδοκλῆσ ἢ Πλάτων ἢ Δημόκριτοσ εἶναι περὶ κόσμου γράφων καὶ τῆσ τῶν ὄντων ἀληθείασ, ἅμα δὲ πλουσίᾳ γραῒ συγκαθεύδειν ὡσ Εὐφορίων, ἢ τῶν ἐπικώμων ὢν Ἀλεξάνδρῳ συμπίνειν ὡσ Μήδειοσ·

ἀγανακτῶν δὲ καὶ λυπούμενοσ εἰ μὴ θαυμάζεται διὰ πλοῦτον ὡσ Ἰσμηνίασ καὶ δι’ ἀρετὴν ὡσ Ἐπαμεινώνδασ. οὐδὲ γὰρ οἱ δρομεῖσ, ὅτι μὴ τοὺσ τῶν παλαιστῶν φέρονται στεφάνουσ, ἀθυμοῦσιν ἀλλὰ τοῖσ αὑτῶν ἀγάλλονται καὶ χαίρουσι. Σπάρταν ἔλαχεσ, ταύταν κόσμει. καὶ γὰρ ὁ Σόλων, ἀλλ’ ἡμεῖσ αὐτοῖσ οὐ διαμειψόμεθα τῆσ ἀρετῆσ τὸν πλοῦτον ἐπεὶ τὸ μὲν ἔμπεδὸν ἐστι, χρήματα δ’ ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλοσ ἔχει. "θαυμαστόν, εἰ πλείονὲσ εἰσιν οἱ λούεσθαι τῶν ἀλείφεσθαι βουλομένων;

"προσήκει μέγα φρονεῖν, ὅτι κρατεῖ παρετ πολλῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ οὐχ ἧττον οἷσ ὑπάρχει περὶ θεῶν ἃ δεῖ δοξάζειν. τοὺσ γὰρ οὕτω τὰ οἰκεῖα σεμνύνοντασ οὐκ ἐνοχλήσει τὰ τῶν πλησίον. νῦν δὲ τὴν μὲν ἄμπελον σῦκα φέρειν οὐκ ἀξιοῦμεν οὐδὲ τὴν ἐλαίαν βότρυσ· αὐτοὶ δ’ ἑαυτούσ, ἐὰν μὴ καὶ τὰ τῶν πλουσίων ἅμα καὶ τὰ α τῶν λογίων καὶ τὰ τῶν στρατευομένων καὶ τὰ τῶν φιλοσοφούντων καὶ τὰ τῶν κολακευόντων καὶ τὰ τῶν παρρησιαζομένων καὶ τὰ τῶν φειδομένων καὶ τὰ τῶν δαπανώντων ἔχωμεν προτερήματα, συκοφαντοῦμεν καὶ ἀχαριστοῦμεν αὑτοῖσ καὶ καταφρονοῦμεν ὡσ ἐνδεῶσ καὶ εὐτελῶσ βιούντων.

πρὸσ δὲ τούτῳ καὶ τὴν φύσιν ὁρῶμεν ὑπομιμνήσκουσαν ἡμᾶσ.

ὡσ γὰρ τῶν θηρίων ἑτέροισ ἀφ’ ἑτέρων παρεσκεύασε τὴν τροφὴν εἶναι καὶ οὐ πάντα σαρκοφαγεῖν ἢ σπερμολογεῖν ἢ ῥιζωρυχεῖν ἐποίησεν, οὕτω τοῖσ ἀνθρώποισ ποικίλασ πρὸσ τὸν βίον ἀφορμὰσ ἔδωκε, μηλοβότᾳ τ’ ἀρότᾳ τ’ ὀρνιχολόχῳ τε καὶ ὃν πόντοσ τρέφει. δεῖ δὴ τὸ πρόσφορον ἑαυτοῖσ ἑλομένουσ καὶ διαπονοῦντασ ἐᾶν τὰ τῶν ἄλλων, καὶ μὴ τὸν Ἡσίοδον ἐλέγχειν ἐνδεέστερον εἰπόντα καὶ κεραμεὺσ κεραμεῖ κοτέει καὶ τέκτονι τέκτων. ζηλοτυποῦντεσ, ἀλλὰ καὶ λογίουσ πλούσιοι καὶ πλουσίουσ ἔνδοξοι καὶ δικολόγοι σοφιστάσ, καὶ ναὶ μὰ Δία κωμῳδοὺσ εὐημεροῦντασ ἐν θεάτροισ καὶ ὀρχηστὰσ καὶ θεράποντασ ἐν αὐλαῖσ βασιλέων ἐλεύθεροι καὶ εὐπατρίδαι κατατεθαμβημένοι καὶ μακαρίζοντεσ, οὐ μετρίωσ λυποῦσιν αὑτοὺσ καὶ ταράττουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION